maandag 9 juli 2012

Recap

Vanaf deze maand ben ik officieel geen bedrijfje meer. Ik ben gewoon Phebe Lilian, de persoon. Hoewel dat vrij weinig verandert aan mijn leven als ontwerper, voel ik me daar veel prettiger bij.

Ik weet wel hoe het werkt, dat ‘luisteren naar je gevoel’. Maar ik heb nogal de neiging om vooral te doen wat andere mensen van me verwachten. Of nee, te doen wat ik dénk dat andere mensen verwachten. Dat geeft tot op zekere hoogte ook een goed gevoel. Vandaar de verwarring.

Ik heb nooit de ambitie gehad om een eigen bedrijf te hebben. En dat heb ik nog steeds niet. Maar een jaar geleden koos ik er toch voor, omdat dat administratief handig was.
Mijn doel was wel: Een vaste baan en daarnaast ontwerpen. Dat eerste is gelukt, dat tweede is wat lastiger. En hoewel je jaaroverzichten eigenlijk op 1 januari hoort te doen, heb ik nu dus ook even een moment bereikt dat ik stilsta om te bedenken waar ik sta en waar ik ook al weer naartoe wil.

Het is nu een jaar geleden dat ik in het prachtige Utrecht ben gaan wonen en dat was stap 1. Een leuke vaste baan vinden als stabiele basis was stap 2. Eentje die bij me past, ‘volwassen’ is, en iets met design. Die baan heb ik 2 maanden geleden gevonden en een last is van mijn schouders. Ik heb het enorm naar mijn zin, ren heen en weer met papieren in de hand en wordt uitgedaagd met verantwoordelijkheden en taken waarmee ik mijn grenzen verleg.

Het past ontzettend goed bij mij: het administratieve, het regelen, het organiseren, een systeem aanbrengen. Ik vind het fantastisch! Maar ik krijg heel vaak de opmerking “ohh wat saai, zou leuk zijn als je kon ontwerpen in daar”. Onzeker als ik ben ga ik dan meteen even twijfelen. Maar eigenlijk weet ik het wel: nee, ik vind het heel leuk! Ik wil helemaal niet 24/7 bezig zijn met ontwerpen. Dit is ook Phebe, en eigenlijk een heel groot deel ook, dus het sluit perfect aan.

En om mijn eigen gedachtes wat kracht bij te zeggen denk ik dan altijd aan mijn moeder die me altijd zei: ,,in jouw toekomst, zie ik je lopen met papieren onder je arm, dingen regelen, dat ga je doen, want dat is het plaatje wat ik zie”. Nou mam, je hebt gelijk, kijk mij eens!

Maar nu moet ik de balans nog vinden om het te combineren met ontwerpen.
Ervan uitgaande dat een werkweek 40 uur heeft, en ik er 24 heb opgevuld met de ene kant van mezelf, wil ik de andere 16 uur graag opvullen met ontwerpen. Zo’n week weerspiegelt dan wel angstvallig correct mijn persoonlijkheid trouwens..
Toch vind ik de invulling van die 16 uur nog wel lastig. Dat zou kunnen omdat ik het liefst ontwerp vanuit een opdracht (zoals het kinderboekenbal) ipv helemaal vanuit mezelf. Maar  aan de andere kant heb ik ook allemaal ideeën voor ontwerpen vanuit mezelf (zoals de Add-on t-shirts), misschien moet ik dat wel gewoon doen. Maar al die ideeën voelen alsof je een woord op het puntje va je tong hebt maar hem net niet kunt uitspreken. Of een droom waarvan je weet dat de herinnering er is, maar je kan hem niet meer goed terughalen. En voor beide geldt: het kan ook zijn dat het me soms gewoon ontbreekt aan lef. Of nog erger, dat ik gewoon een beetje lui ben de benodigde actie te ondernemen.

Dus schrijf ik maar gewoon een blogpost als een soort hulpmiddel om alles op een rijtje te zetten. Het voelt in ieder geval goed; ik heb weer helemaal zin om lekker te ontwerpen! Volgende blogpost weten we dan ook of het echt werkt ;)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten