donderdag 27 januari 2011

Eindexamen a la Idols

SOG noemen ze dit (mam, pap: Studie Ontwijkend Gedrag). Ik doe aan verschillende bekende vormen van SOG tussen het harde werken door, maar nu dus ook een blogpost schrijven zonder dat er een nieuwtje is. Ik heb geen nieuwe foto's, daar wil ik nog even mee wachten, er zijn geen noemenswaardige andere projecten aan de gang op het moment. En toch post ik iets, alleen maar om even niet bezig te hoeven zijn met de studie. Nouja misschien draagt het ook wat bij aan de beeldvorming voor de niet-kunstacademie-studenten onder ons.

Het eindexamen van een kunstacademie is voor veel mensen namelijk lastig voor te stellen, omdat het niet zo is dat je in een grote zaal zit, het examen op een a4tje krijgt, de antwoorden invult, dat inlevert en dan enige tijd later te horen krijgt of je het wel of niet gehaald hebt.

Ons eindexamen is meer te vergelijken met een tv-talentenjacht als Idols, X-factor, Popstars, of iets soortgelijks vind ik persoonlijk.

Uitleg?

Het eindexamen op Minerva is een presentatie in expositie-vorm. Je "optreden" dus als het ware. (dus niet een saaie statische powerpoint, maar actief en dynamisch tussen het werk wat je hebt gemaakt en hebt opgehangen/neergzet). Dat optreden duurt zo'n 10 minuten en daarna geeft de "jury" direct commentaar. Ze vertellen net zoals in de talentenjachten wat ze goed aan je optreden vonden en waar je aan kan werken voor een volgende keer. Dan knik je wat instemmend of je mompelt dat je zelf vond dat het wel heel lekker ging, want soms komt het jurycommentaar net zo onverwachts als bij de kandidaten van de talentenjacht.

Maar met de mening van de jury na je optreden ben je er nog niet. De uiteindelijke uitslag wordt namelijk aan het eind van de "show" bekend gemaakt, als al je medekandidaten ook geweest zijn en de jury in beraad is gegaan. (Herkenbaar?)

En net zoals je vaak ziet bij de talentenjachten, is onze klas ondanks concurrenten, ook een vriendengroep geworden die ingespannen meekijkt naar de optredens van elkaar, en waarbij je het beste met elkaar voor hebt. Ook als dat betekend dat jouw prestatie minder goed uit de verf komt als een ander heel goed heeft gepresteerd. Tijdens het wachten op de uitslag, hangen wij dan ook met z'n allen in een gang of hal, meestal zittend op de grond en druk discussiërend over hoe het ging en wat de uitslag zal zijn. Wie valt er af en wie gaat er door..

Uiteindelijk is het dan zover en mag je één voor één naar binnen. Met een bonzend hart loop je naar binnen, terwijl de succeswensen nog even snel gefluisterd worden door de andere kandidaten. En je verschijnt voor de jury. Ze beginnen vaak met je naam terwijl ze dan net zo streng kijken als in die talentenjachten en je kunt ook net zo weinig van hun gezicht aflezen. Na een korte inleiding over hun motivatie voor deze beslissing, vertellen ze dan of je het hebt gehaald of niet..

Of je krijgt de koude rillingen en loopt gebogen, al hoofdschuddend het lokaal weer uit en zegt stilletjes "neeh,helaas". Je gaat vervolgens huilen en wordt gelukkig getroost door je medekandidaten die je opvangen en even meenemen naar een rustiger plekje.
Óf..! na het horen van de uitslag suist het bloed door je oren en ren je naar buiten met opgeheven armen, juichend van blijdschap "ik ben geslaagd!". Je klasgenoten springen je om je nek en feliciteren je hartelijk. Als dat geen herkenbaar tv-talentenjacht-moment is..

Ik ga voor dat laatste scenario vrijdag 18 februari. Juichen zal ik!

woensdag 19 januari 2011

Foto's maquette Schouw 3

Het is al laat terwijl ik dit typ, maar beloofd is beloofd. Ik kan dan wel van die mooie zwart-wit-grijs gelikte plaatjes laten zien (wat ik zelf erg leuk vind). Maar het blijft lastig er een voorstelling van te maken als je geen "echt" ruimtelijk beeld ziet, zoals de maquette die ik toonde tijdens de derde schouw:


Bij die tweede foto toch nog een kleine uitleg:
Ik heb eerder gesproken dat er een verwijzing naar de sportomgeving komt. Dit gebeurt op verschillende manieren. Onder andere door de interactieve verlichting die reageert op de beweging van de gebruiker van het transferium. Maar ook door het materiaal van de ondergrond. Dat wordt namelijk een kunststof sportvloer zoals je ze wel kent van bijvoorbeeld de atletiekloopbaan. Dit is verkrijgbaar in vrijwel alle kleuren en wordt in dit geval grijs. 

Waar ik nu de laatste maand mee bezig ben is het uitwerken van bepaalde details, zoals de bushalte en het eventueel gedeeltelijk betrekken van de parkeerplaats. Ik kijk naar multifunctionaliteit in dag en nacht, bijvoorbeeld dat er 's nachts ook een bepaalde activiteit is (weer dat thema beweging). Verder teken ik alle technische tekeningen, doorsnedes, plattegronden en contructief. Tot slot ben ik bezig met de eindpresentatie; misschien een supermooie maquette, of bewegende mensen via een beamer op een witte maquette. De tijd zal het leren..Voor nu nog even keihard werken aan de laatste loodjes.

dinsdag 11 januari 2011

Helaas..

Helaas heb ik moeten doen besluiten mijn deelname af te zeggen voor Kunst om het Lijf 2011.

Het maken en ontwerpen van het kostuum, gecombineerd met het afstuderen kost enorm veel tijd. Daarbij ook nog ziek worden, zorgde dat het allemaal teveel werd. Als ik realistisch kijk naar het werk wat ik nog moet verzetten met de kwaliteit dat ik het wel wil meegeven, denk ik niet dat het haalbaar is binnen de tijd die er nog voor staat. Helaas hebben nu andere dingen prioriteit, zoals afstuderen.

Ik vind het echt heel erg jammer dat ik tot dit besluit moest komen, zeker in zo'n laat stadium. Maar ik weet ook dat het de verstandigste keuze is.

Ik stel mezelf waarschijnlijk het meest teleur, wat ik concludeer uit het feit dat iedereen erg begripvol reageert. Maar toch wil ik wel mijn excuses aanbieden aan het model die zich er zo op had verheugd, de organisatie en de mensen die al kaartjes hebben gekocht.


Het is de minst leuke optie die ik heb gekozen, maar wel de beste, en gelukkig snapte de organisatie van Kunst Om Het Lijf dat ook. Ze hadden er zelf nog wel vertrouwen in dat het op tijd af kan zijn en ze vonden het tot nu toe "hartstikke gaaf" uitzien. Ze hoopten dat ik volgend jaar weer mee kom doen. Zeker weten! Dan helemaal perfect tot in de puntjes (ik heb immers nog een jaar) en dan winnen natuurlijk ;)

woensdag 5 januari 2011

Afstuderen Schouw 3

Ik weet eigenlijk niet hoe dat werkt op andere scholen of kunstacademies met het afstudeertraject, maar bij ons is het zo dat je vier zeer belangrijke momenten hebt. Na een inleidende week en presentatie van de door jouw gekozen locatie en je plan van aanpak, beginnen de zogenaamde schouwen.

Bij schouw 1 presenteer je je opdrachtstelling, je concept. Hoe heb je geanalyseerd en wat ga je ermee doen. Simpel gezegd presenteer je eigenlijk je Schets Ontwerp (SO)
Tijdens schouw 2 laat je zien hoe je de conclusies die je getrokken hebt uit je analyse hebt toegepast in je ontwerp, je Voorlopig Ontwerp (VO) welteverstaan.
Schouw 3 is erg spannend, want hier krijg je groen of rood licht, een go of no go. Daarbij krijg je ook de toch wel zwaar wegende mening van de extern deskundige te horen die nooit eerder iets van je heeft gezien, laat staan je proces kent of je achtergond. Blanco dus, dat vereist een duidelijk verhaal met begin en eind en logische stappen en keuzes die er zijn gemaakt, zodat je Definitief Ontwerp (DO) niet afhangt van smaak, maar gewoon een kloppend geheel is.

En de presentatie van die schouw heb ik vandaag gehad met een positief resultaat: Groen Licht! 


(Overigens is schouw 4 is de eindexamen presentatie..18 februari in mijn geval)

Eigenlijk heb ik al eerder verteld over hoe ik het Transferium heb geanalyseerd,
hoe ik die elementen heb toegepast in de vormgeving en hoe ik het sport/beweging-element ga toepassen. Dus vind ik dat ik voor vandaag wel even volsta met wat nettere uitgewerkte tekeningen van het ontwerp. In een stijl die me eigenlijk wel bevalt en ik blijf behouden en doorontwikkelen, zodat er misschien wel een nieuwe huisstijl uit komt..