woensdag 4 september 2013

Jammer?

Iedereen die artiest is, in welke vorm dan ook, zal regelmatig afgewezen worden, maar zodra het gebeurt is het toch altijd weer jammer. Én ergens goed voor.

Ik zat bij de 10 gekozen kunstenaars die hun idee voor het Kinderboekenbal ’13 mochten presenteren aan de organisatie. Een ontzettend leuke manier, want je ziet ook elkaars ideeën en de sfeer is altijd goed omdat je elkaar snapt, je zit in hetzelfde schuitje. Eigenlijk weer zoals ik al eens eerder vergeleek, zoals Idols, maar deze keer dan de finale. Met zelfs overeenkomstige woorden als: ‘je zit bij de laatste 10 en dat alleen is al een prestatie op zich, je kunt met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaten als je niet door bent’.

Ratio en gevoel botsen altijd even kort op het moment dat je wordt afgewezen. Want de wijze woorden besef je wel, maar toch is het balen. Lang duurt die strijd echter niet, vrij snel overwint de ratio het en sleept mijn gevoel daar in mee. En uiteindelijk resulteert dat in een soort energieboost en juist een positief gevoel dat iets loopt zoals het loopt.

Ik ben ervan overtuigd dat deze specifieke afwijzing goed is om twee redenen. De eerste is dat ik een toelichting heb gekregen op welk punt ik ben afgewezen en welke punten juist wel goed waren. Dat is erg fijn, omdat ik van dat commentaar gebruik kan maken voor een nog betere pitch voor het volwassen boekenbal bijvoorbeeld. Mijn ultieme droom eigenlijk als volgende project, met dezelfde organisatoren. Met de aanwijzingen maak ik wellicht wel meer kans op deelname dan dat ik dat had zonder, had ik zo bedacht.

Het tweede positieve dat ik uit de afwijzing haal, is dat het me weer een lekkere ontwerp-boost heeft gegeven. Weer bezig zijn met (de voorbereiding van) een project  geeft me een heerlijk gevoel. Ik kan weer antwoord geven als me wordt gevraagd waar ik momenteel aan werk. Ik kan mijn creatieve energie weer gericht ergens in kwijt en zodra ik bezig ben met één project, gaan de radars weer draaien waardoor volgende projecten ook ineens op gang komen.

Zo was ik ondertussen (tussen het inleveren van het idee en de uitslag) ook bezig met eigen ontwerpen. Een illustratie van een icoon van Den Bosch, die uiteindelijk deel moet gaan uitmaken van een hele grote illustratieve kaart van de stad.

Maar ook met een 3e Add-on combinatie van een jungle achtergrond, met leeuw/tijgertjes als buttons. De achtergrondafbeelding zal dit keer door middel van een zeefdruk op linnen tasjes worden gedrukt. Vorige keren verkende ik de grenzen van de flock druktechniek en ging er doelbewust overheen. Nu wil ik ook weer alles uit deze druktechniek halen, door gebruik te maken van een halftone techniek.

Halftone is een soort raster, opgebouwd uit stippen. De afbeelding wordt geprint in slechts één kleur inkt, maar de stippen variëren in grootte of densiteit, waardoor er een optische illusie ontstaat van een donkerdere of lichtere kleur. Natuurlijk is dat ook toe te passen met primaire kleuren stippen, waarbij de werking van de menselijke hersenen maakt dat er een secundaire kleur ontstaat, zoals men deed in het pointillisme. (Door gele en blauwe stippen te gebruiken, ontstaat er een optische illusie van groen bijvoorbeeld). Ik zal me in mijn project echter beperken tot één kleur uiteindelijk. En ben daar weer heerlijk mee aan het schetsen op het moment.

Als de afwijzing ervoor heeft gezorgd dat ik nu mijn tijd besteed aan deze projecten en daarbij ook nog eens meer kans heb op deelname aan het volwassen boekenbal, dan denk ik dat ik er misschien wel meer uit heb gehaald, dan dat ik wel door was geweest naar het ontwerpteam.