woensdag 28 december 2011

Jaaroverzicht

Eind december, dé tijd om terug te kijken naar het afgelopen jaar en vooruit te kijken naar het komende jaar. Nare dingen achterlaten en het jaar erop weer fris beginnen met alle goeie dingen van het voorgaande jaar.

2011 was voor mij niet zomaar een nieuw jaar, het was een jaar dat enorm verschilde ten opzichte van alle jaren ervoor. Het was het jaar dat ik definitief afscheid nam van mijn oude leven.

Ergens in 2010 begonnen die veranderingen al en bij het begin van 2011 had ik mijn nieuwe leven omarmd. Ik had mijn veilige leven in Leeuwarden verlaten, had mijn appartement omgeruild voor een zolderkamertje in Groningen, leefde voor het eerst een echt studentenleven, ruilde mijn auto om voor een fiets, zei gedag tegen mijn lieve katjes, vrienden, en verbrandde mijn schepen. Ik kreeg er heel veel voor terug. Ik ervaarde liefde en het leven, ik leerde mezelf kennen, mezelf zijn en mezelf geven. (verpest ik het nu door te zeggen dat dat rijmt?)

2011 begon zoals elk jaar met alle mooie dingen die ik wilde doorzetten van het jaar daarvoor. Alleen waren het er in dit geval dus wel heel veel. Ik had geproefd van een leven waar ik nog veel meer van wilde.

2011 begon ook met een einde. Er viel een last van mijn schouders toen ik mijn eindexamenpresentatie had gehouden en ik stiekem al wel wist dat ik het had gehaald. De tranen van opluchting werden beloond. Ik sloot mijn eindexamen glansrijk af en beëindigde daarmee 4,5 jaar kunstacademie.

Tijdens het afstuderen kon ik niet wachten om eindelijk dingen voor mezelf te mogen ontwerpen. Alle tijd van de wereld zou ik hiervoor hebben als ik klaar was met school. En die tijd had ik, en hoe heerlijk het ook was dat ik geen verantwoording meer hoefde af te leggen voor mijn ontwerp-keuzes, het kwam er niet van. Ik was moe. Na al dat harde werken was ik toe aan rust, écht ontspannen, even niet ontwerpen. En dat deed ik. Lekker helemaal niks. Niks anders dan dromen en de toekomst voor me uit schuiven.

Een aantal maanden had ik wel nodig voordat langzaam het ontwerpen weer begon te kriebelen. Mijn toekomstplan was in 2012 naar het midden van het land te verhuizen. Maar ik begon me te beseffen als ik daar iets wilde opbouwen, ik beter alvast meteen kon beginnen. En dus begon ik met zoeken naar een woning en werk.

Mijn langgekoesterde droom kwam uit in juni: ik verhuisde eindelijk naar Utrecht. De stad waar ik al ruim 5 jaar wilde wonen. En bestempelde direct de zoektocht naar werk en projecten als prioriteit. Dat wierp gelukkig zijn vruchten af; ik werd vrijwel gelijktijdig met het verhuizen uitgekozen voor mijn eerste creatieve project , het Kringloopatelier in Deventer. Vond iets later een parttime-bijbaantje om mijn huur te kunnen betalen. Werkte mee met een project bij mijn voormalige stage bedrijf. En werd ook nog eens uitgekozen als ontwerper voor het kinderboekenbal.

Na die fantastisch drukke periode brak er een rustigere tijd aan waarin ik mooi kon bijkomen van alles en het allemaal even op een rijtje kon zetten. Inmiddels ben ik er wel uit en heb ik mijn goede voornemens op design gebied voor komend jaar gevormd. 

Ik ben er helemaal klaar voor en hoop dat 2012 me veel mooie projecten zal brengen. En natuurlijk wens ik iedereen ook een gelukkig nieuwjaar toe! 

woensdag 23 november 2011

Straatpoëzie

Zo'n 2,5 jaar geleden zag ik ze voor het eerst. Nietsvermoedend stond ik al kletsend voor het stoplicht te wachten met mijn toenmalige stagebegeleider Marc Th. van der Voorn. Kort daarvoor had hij het nog over een waterdruppel in de douche die in de vorm van een hartje op de grond lag. Nu zag hij weer een hartje. "Verliefd ofzo?" grapte ik nog. Maar dit maal was het geen toevalligheidje of fantasie (want ondanks een foto als bewijs, vond ik hartjes zien in druppels toch wat dromerig). Nee dit keer was het een rood fietsersstoplichtje in de vorm van een echt hartje. Iemand had met een prachtig simpele zwarte sticker het licht zo afgeplakt dat het stoplicht een prachtig rood brandend hart was. 

In de dagen die volgden tijdens mijn half jaar durende stageperiode, zag ik rondom Utrecht Centraal overal deze stoplichten. En elke keer weer bracht het me een glimlach op het gezicht. Iemand die zijn verliefdheid met de rest van Nederland deelt? Een geheime liefdesverklaring? Of iemand die liefde toewenst voor ieder die het ziet? Een vervrolijking van het straatbeeld? Gaat het om manipulatie? Vervreemding? Wat de boodschap ook was, mooi vonden we het sowieso.

Twee jaar later keerde ik terug naar Utrecht, om er te komen wonen dit keer, en na een tijdje weer regelmatig terugkeren naar de plek waar ik toen stage liep, verschenen er ineens naast de welbekende hartjes, ook klavertjes vier op de stoplichten! Op het groene licht natuurlijk, dat wel. Zelfde soort sticker, zelfde soort poëzie. Liefde misschien niet dit keer, maar 'geluk'. Net zo mooi vind ik eigenlijk. Utrecht draagt je liefde en geluk toe.. prachtig toch? Of in ieder geval brengt het je een glimlach als je wacht!

Niet al dit soort straat-kunst kan ik waarderen. Zo is er ook een nijntje-stoplicht in Utrecht of, wie kent het inmiddels niet: het wild breien (dat tot mijn afschuw ook nog onlangs is uitgeroepen tot mooiste woord van 2011..). Maar daar heb ik dus juist helemaal niets mee. Voor mij is straatkunst, want zo noem ik het maar, pas mooi als het subtiel is; het moet er niet te dik bovenop liggen, teveel toevoeging zijn of erg opvallen. Daarnaast moet het ook een tweede laag hebben die een soort poëzie uitdraagt. Die combinatie geeft het zijn charme en schoonheid.

Zelf doneren Marc en ik inmiddels ook ons eigen cadeautje aan het centrum van Utrecht. Tijdens onze spontane actie werden we echter per ongeluk gespot door de redacteur van het AD. Wat resulteerde in een leuk stukje van Bert van den Hoed in het AD Utrecht van woensdag 23 november. Een fragment:

Utrecht • Bijna onzichtbaar zijn ze. Bijna maar niet helemaal. Laatst stond ontwerper Marc van der Voorn bij het verkeerslicht te wachten en was hij er getuige van dat iemand het zag. Een vogeltje van roestvast staal (rvs) dat achteloos is neergestreken op een verkeersbord. Moet je kijken, een vogeltje, wat leuk, had de fietser gezegd. Een simpele opmerking. Maar Marc werd er innig tevreden van. Zijn doel was bereikt. 

Sinds een dag of acht zijn de innemende vogeltjes te zien. Voor wie er een beetje oog voor heeft. Marc van der Voorn (37) is ontwerper van onder meer designlampen. En verantwoordelijk voor deze Popup-art, of stadspoëzie zoals hij het noemt. 

Voor een lamp waarbij een vogeltje op de rand zit had hij de vogeltjes ontworpen. toen de constructie van de lamp veranderde, bleef hij met een stuk of twintig beestjes zitten. Dat wilde hij niet zomaar laten gebeuren. ,,Ik heb ze nu als het ware aan de stad gedoneerd," zegt hij.

En zo kan het gebeuren dat voorbijgangers bij verkeersborden op drukke verkeersknoppunten twee mensen geconcentreerd in de weer zien met onduidelijke bezigheden. Dat zijn Marc en zijn oud-stagiare Phebe Lilian die op een trapje een vogeltje plaatsen. [..]
  
Om niet alles weg te geven moet je de vogeltjes zelf maar spotten en laat ze je vooral ook een glimlach bezorgen. Je vind ze voornamelijk door het centrum van Utrecht. Ik zou het leuk vinden als je laat weten als je er een gevonden hebt!

zondag 6 november 2011

Publicatie Items

Toen de eindexamenexpositie van Minerva afgelopen was, noemde ik al even dat het designtijdschrift Items mij had gescout voor de eindexamenspecial van dit jaar. Een maandje geleden ongeveer ontving ik bericht dat mijn project ook door de tweede selectieronde heen was en ze het dus gingen plaatsten!


Tijdens Dutch Design Week presenteerde Items het jaarlijkse eindexamen nummer plus zijn eerste iPad app. Deze Items iPad-app, bevat de Engelse versie van de selectie van 45 eindexamenprojecten van Nederlandse en Vlaamse designopleidingen, plus essays en debat over de toestand en toekomst van het Nederlandse ontwerponderwijs.


Items heeft zowel in het magazine als bij de app een prachtig stukje tekst geschreven, gebaseerd op de informatie die hun heb gegeven. Een mooie pagina met linkjes naar m'n website en blog, ik ben er erg blij mee!


Het blad zelf over hun eindexamenspecial van dit jaar: "Items' selectie uit de nieuwe lichting ontwerpers die dit jaar afstudeerde aan de academies in Nederland en Vlaanderen. Of ze nu wereldberoemde star-designers worden, disciplines overbruggende teamwerkers of baanbrekende kunstenaars, ze hebben de eerste zware toets der kritiek buiten de opleiding doorstaan: die van de Items scouts."

maandag 24 oktober 2011

Struggles

Elk jaar op de kunstacademie tijdens het voortgangsgesprek werd mij geadviseerd door mijn (al eens eerder genoemde) tekenlerares Trudy om eens een keer dronken te worden. Een raar advies wellicht. Maar wat ze daarmee bedoelde was dat de grenzen dan een beetje vervagen, je buiten de lijntjes gaat, je jezelf meer durft te laten gaan en gewoon dingen doet in plaats van er eerst over na te denken. Ik herken mezelf daar wel in en werk er dan ook nog steeds aan. Ik merk dat ik steeds iets minder gereserveerd wordt, maar soms kan het nog best moeilijk zijn.

Zeker na weer zo’n tijd van gestructureerd werken (aan het decor van het kinderboekenbal) heb ik weer veel moeite met autonoom werk. Het is een combinatie van discipline en durf. Ik mis iemand om me heen aan wie ik me verplicht voel iets te doen, een plek om heen te gaan waar ik kom speciaal voor dat doel of een deadline waarbij het dan echt af moet zijn. Maar het ligt ook aan de angst voor de eerste streep op papier. Ik krijg mezelf maar niet zover dat ik gewoon durf te tekenen/schetsen.

Dus heb ik vanavond een borreltje gedronken. Thuis. In mijn eentje. Iets wat ik anders nooit doe (ik ben echt een gezelschapsdrinker namelijk). Ik heb nieuwe muziek gezocht en gevonden, en op de prachtige klanken van Ed Sheeran zit ik met een stapel papier, buttons en een pen klaar om te tekenen..

Het is al laat, mijn grootste afleiding is vandaag niet aanspreekbaar, ik heb al de nodige sociale ontspanning gehad onder het genot van heerlijke koffie waarvan ik de naam niet meer weet, Facebook is al een tijdje vrij stil en mijn Wordfeud potjes zijn ook allemaal uitgespeeld. Ik weet precies wat ik wil doen: een aantal ontwerpen maken voor het t-shirt dat zou moeten dienen als achtergrond voor mijn buttons. Om vanuit daar dan weer een keuze te maken welke stijl het definitief wordt.

De muziek en de sereniteit van de avond slaan in als een bom. Of zou het de alcohol zijn? Ik voel me zelfs een beetje emotioneel worden als ik laat me meeslepen door de muziek. Heerlijk eigenlijk. Dat gevoel van overgave zonder na te denken is precies dat waar Trudy op doelde. Ik voel het soms in de liefde of in kleine dingen in het dagelijks leven, maar vooral als ik iets spontaans onderneem waarin ik me kan laten meeslepen. Het is een mind-set die ik steeds beter leer beheersen. Maar bij ontwerpen vind ik het nog wel wat lastig om me zo over te geven. 

Vanavond wek ik het op door de muziek en mijn Cuarenta Y Tres.  En eindelijk wordt dan de eerste lijn op papier gezet. Of het mooi is, of het wat wordt en of ergens heen gaat qua stijl doet er niet toe. Het gaat om die stap en die is eindelijk gezet. Het lukt weer en morgen ga ik daar gewoon mee door.

zondag 9 oktober 2011

Het Super Dapper Kinderboekenbal

Dinsdag 4 oktober was het dan eindelijk zo ver: de avond van het kinderboekenbal! Het was de dag waar ik (en de hele groep denk ik) al 2 maanden naar uitkeek en naar toe werkte. En toen alles stond en de mensen begonnen binnen te druppelen viel dat helemaal niks tegen. In tegendeel: het was geweldig!

Dat ik zag dat de eerste kinderen op mijn wand schreven gaf me kippenvel en toen ik vanaf het balkon naar beneden keek naar onze mooi uitgelichte 'antihelden stad' kreeg ik toch wel wat vochtige oogjes. Hier doe je het voor. Hier werk je 2 maanden naar toe. Die avond kwam alles zo mooi samen en was het precies wat ik hoopte dat het zou zijn! Of misschien wel ietsje meer.

Ik kon met moeite twee voorbeelden bedenken om de zin "ik was dapper toen.." aan te vullen op mijn wand. Maar de kinderen hadden zonder twijfel de meest prachtige dingen op de signeerwand geschreven:

"Ik was dapper toen...mijn ouders gingen scheiden"
"Ik was dapper toen...mijn kat stierf"
"Ik was BEN dapper toen...PUNT"
"Ik was dapper toen...ik een spreekbeurt gaf"
"Ik was dapper toen...ik al snel zei hoe lief ik je vond"
"Ik was dapper toen..ik alleen door het donkere bos liep"
(En mijn persoonlijke favoriet:)
"Ik was dapper toen..ik het opnam voor iemand die door de rest van de klas werd gepest"

Gedurende de twee werkmaanden heb ik met enorm veel plezier gewerkt aan het decor, vooral de laatste (bouw)maand. Het waren lange dagen en sommige dagen ging ik dan ook 's ochtends heel erg moe heen, maar dan kwam ik altijd met meer energie dan ik ooit heb gekend er weer vandaan. Zo'n dag werken gaf veel resultaat en dus ook veel voldoening. Elke dag zag je het decor letterlijk groeien en de loods werd langzaam en kleurrijk gevuld met enorme gebouwen, planten, krokodillen, superhelden, enz.

In elk project zijn er ups en downs, maar ik heb met dit project maar twee keer een heel klein minder leuk momentje gehad, en die waren puur op onzekerheid gebaseerd. "Ideeën in de magnetron" was zo'n momentje, want: "kunnen we wel iets moois verzinnen? wat gaan we nou maken?" En de eerste dag in het atelier vond ik ook een beetje eng: "zou alles wel goed gaan? komen we problemen tegen? waar begin je? hoe gaat de samenwerking verlopen?". Maar die momenten horen erbij en werden keihard weggeblazen door al het goede: Het liep namelijk voorspoedig, de samenwerking was goed, de groep was enorm leuk, we maakten flinke progressie, we liepen op schema, ik had veel plezier en wat we maakten zag er goed uit en precies zoals we hoopten.

Op Facebook hield ik een openbaar fotoalbum bij met het hele ontwerp- en bouwproces wat vooral werd gewaardeerd door familie en vrienden, omdat ik bijna geen tijd had voor sociale contacten. Zo kon toch iedereen volgen wat ik aan het maken was en was het hele proces zichtbaar ipv alleen het eindresultaat. Op boekblad.nl staan verder nog de nodige foto's van de avond zelf, met veelal onze anti-helden stad op de achtergrond.

Toewijding en passie is wat een project als het kinderboekenbal nodig heeft denk ik, en als je je er volledig in gooit met hart en ziel, dan raakt het je ook diep als alles uiteindelijk samen komt. Kortom: wat een fantastische ervaring!

zondag 25 september 2011

Laatste week bouwen

In een atelier-loods in Amsterdam werken we sinds 12 september aan het decor voor het kinderboekenbal '11. En met 'we' bedoel ik dan de 10 gekozen vormgevers voor het decor. We werken lange dagen en het bouwen gaat dan ook heel hard! Zeker als je nagaat dat we gemiddeld maar 3/4 dagen ter beschikking per week hebben, is het bijzonder om te zien hoeveel werk er verricht wordt per dag. Voor het project dat ik samen doe met Wouter Bloemendal, heb ik de eerste 3 dagen dagen alle figuren gemaakt en geschilderd (zoals de raket, boot, vliegtuig, tekstwolken) en Wouter de frames voor de gebouwen. De week erna hebben we besteed aan het bespannen van de frames, beschilderen van de ramen en nog een paar figuren extra erbij gemaakt. 

En we sloten de week enorm leuk af door het kopen van een halve auto voor het decor! We hebben een auto uitgekozen op de sloop en doormidden laten slijpen zodat we de achterkant neer kunnen zetten alsof deze is neergestort in de grond. Deze gaan we komende week opnieuw schilderen, zodat hij bij de comic-look van de rest past. Ook moeten we hem natuurlijk nog kinder- en decor-proof maken. 
De rest van de week richten we ons nog op de bevestiging voor de ophanging, zodat we helemaal klaar zijn om op te gaan bouwen.
 

Behalve de anti-held stad, heb ik ook nog mijn individuele project;  de signeerwand. Ik heb zeven hele platen MDF als stripkaders geschilderd met schoolbordenverf in de kleuren blauw en rood. Vervolgens heb ik een sjabloon gemaakt waarmee ik de begintekst permanent heb aangebracht. Deze zin "ik was dapper toen.." kan dan met schoolbordkrijt aangevuld worden door de kinderen op het kinderboekenbal.

maandag 12 september 2011

Het ontwerp

Het thema van de kinderboekenweek '11 (en dus ook het kinderboekenbal) is Superhelden en dapper durven zijn. De Kinderboekenweek wordt een eerbetoon aan alle kinderboekfiguren die dapper durven te zijn. Er komt in het Muziekgebouw aan 't IJ een enorm decor dat in sommige gevallen niet alleen aankleding is, maar ook interactief zal zijn voor de kinderen, waardoor het kinderboekenbal echt een belevenis wordt om mee te maken.

Als vormgevers hebben we ons alle tien verdiept in het thema en die opgesplitst om het helder te krijgen. De kunstenaars werken samen in kleine groepjes aan de verschillende projecten en een aantal hebben daarnaast ook nog een individueel project. Ik ben een van die kunstenaars die beide doet en zal dan ook alleen mijn projecten toelichten, de rest blijft natuurlijk een verrassing!

Ik en Wouter Bloemendal hebben ons gericht op de anti-held. We hebben een stad ontworpen in de nacht zoals we hem kennen uit de superhelden verhalen. In deze stad gaat er echter van alles verkeerd; zo stort het vliegtuig neer, komt de boot dwars de stad in en hangt de antiheld verloren aan het hoogste gebouw dat geraakt wordt door de bliksem. Al deze ongelukken vinden plaats rondom de antiheld die er dus niet veel van bakt als superheld. De decor objecten zullen vooral worden gemaakt als 2D object, maar met de illusie van een ruimtelijk beeld.

Niet alleen de klassieke superhelden komen aan bod, maar ook het dappere kind zelf. Naast de anti-held richt ik me ook op dapper durven zijn in het dagelijks leven. Er komt een wand waar in een cartooneske stijl de zin “ik was dapper toen..” komt te staan die kan worden aangevuld door de kinderen zelf. Zij kunnen dit aanvullen door achter de al gedrukte tekst met schoolbordkrijt een voorbeeld te schrijven van een moment waarin het kind dapper was. Dit kunnen dingen zijn als “ik was dapper toen ik zong voor de hele school” of  “ik was dapper toen mijn arm in het gips moest”. Het stimuleert het kind na te denken over alledaagse dingen waarin het dapper is geweest. Elk kind heeft namelijk wel zijn eigen of meerdere dapper-momentjes.


Nu de vormgeving bepaald is kunnen we aan de slag om alles te gaan maken. We hebben inmiddels een atelier toegewezen gekregen waar we kunnen werken en al het materiaal besteld. Vanaf vandaag gaan we dan ook keihard aan de slag om de deadline van 4 oktober te halen!

zondag 28 augustus 2011

Buttons

Deze en volgende maand zitten eigenlijk al helemaal volgepland met: 1. het ontwerpen en maken van het kinderboekenbal project 2. de ontwerp en realisering van een lichtobject waar ik later pas meer over kan vertellen 3. het kringloopatelier en natuurlijk 4. ook nog een bijbaantje.

Ik heb nog zoveel op de schets-stapel liggen van wat ik wil maken, maar helaas komt het daar vaak niet van. Dat komt omdat ik soms zoveel bezig ben met ontwerpen en projecten die wel geld verdienen dat als ik een dagje vrij ben geen zin heb om wéér te gaan ontwerpen. Zelfs niet als het iets heel anders is of eigenlijk hartstikke leuk.

Maar vandaag was anders. Gisteren had ik al geen opdrachten die ik moest voorbereiden voor de komende week, dus had ik toen ik thuiskwam rond zevenen even heerlijk tijd voor mezelf. Na een avondje even niks creatiefs doen werd ik vanochtend uitgerust wakker. Het was dan ook al laat, maar dat geeft niet op een zondag, zei een bepaald iemand regelmatig tegen me. Deze zondag was ultiem om te ontwerpen: het was geen koopzondag, ik had al eten in huis en bovenal, het regende. Ik kón niet eens iets anders ondernemen dan tijd besteden aan de "schets-stapel".

En na maanden ideeën schetsen en noteren en enkele mislukte pogingen om er mee door te gaan, was het vandaag dan eindelijk wel zo ver. Dat ik Illustrator al had opgestart was niet nieuw voor mij, ook niet dat ik al inspiratie materiaal had verzameld, en zelfs niet het feit dat ik was opgestaan met een enthousiaste ik-heb-er-zin-in-kriebel! Maar toen ik de eerste cirkels begon te tekenen in het netgenoemde programma wist ik het! Ik raakte meteen in de juiste 'flow' en heb een middagje heerlijk buttons ontworpen.


Het zit namelijk zo: een goede vriend van me heeft een buttonmachine, zo'n leuke die van die kleine buttons maakt. Buttons bouwen doet hij graag en hij heeft het button-bouwen ook ingezet als actie om zo een camera bij elkaar te kunnen sparen. Vanzelfsprekend steun ik dit soort initiatieven en was het meteen duidelijk dat ik een button of meerdere wilde gaan ontwerpen, maar dan niet 'gewoon' een button.


Ik kwam op een ontwerp waarbij de buttons een relatie aangaan met hun achtergrond. Dus heb ik schetsjes gemaakt van kussens of tshirts, waarbij de buttons meedoen in het beeld. Ik heb een boom geschetst waar button-uiltjes in komen en een ijsberg waar button-pinguïns op staan. En of het nou tshirts of kussens of iets anders moet worden weet ik nog niet, maar eerst moet het ontwerp er zijn. 

Vandaag heb ik de buttons getekend: 3 verschillende uiltjes en 3 pinguïns. En binnenkort hoop ik op weer zo'n lekker ontwerp-dagje de boom en de ijsberg te kunnen ontwerpen en te kunnen bekijken of het nou op een shirt komt of iets anders. 


Misschien ga ik ze los daarvan ook wel gewoon per 3 verkopen, want zo zijn ze ook leuk. Hoe dan ook hoop ik natuurlijk, als het straks af is, dat het een succes wordt. Niet alleen omdat dat mij blij maakt, maar daarbij ook de 'buttonbouwer' steun in zijn spaar-actie.

donderdag 4 augustus 2011

Ideeën in de magnetron

Het kinderboekenbal is een jaarlijks terugkerend event waarbij het decor ontzettend belangrijk is. Elk jaar zijn er 10 kunstenaars die daaraan werken en dit jaar ben ik een van die kunstenaars die het kinderboekenbal gaat vormgeven(!).




Vandaag kreeg deze groep een introductie over het kinderboekenbal en allerlei input en inspiratie. We gaan daarmee aan de slag om een idee te vormen van wat voor moois we willen gaan maken. En terwijl ik na die meeting terug liep richting station, schoot het me te binnen: Het vormen van een idee is als een maaltijd in de magnetron:

(goed koken kan ik niet en zwart aangebrande ideeën zijn geen succes, dus mijn idee-vorming is beter te vergelijken met een maaltijd in een magnetron)

We kregen allerlei input voor de vormgeving van het kinderboekenbal van dit jaar: voorbeelden van voorgaande jaren, kernwoorden die belangrijk waren, het thema, de sfeer dat het moet uitstralen, lichtmogelijkheden, etc. Dat alles zet ik dan altijd even weg in mijn 'magnetron' terwijl ik ondertussen even iets anders ga doen, een wijntje drinken op het terras in dit geval. 

En zoals ik dat ook doe bij een magnetronmaaltijd, gok ik ongeveer hoelang het duurt en zet ik hem aan. Ik gokte in dit geval eerst even op een uurtje. Ik wist wel dat het waarschijnlijk langer zou duren, maar net als mijn maaltijd doe ik hem altijd eerst even korter erin dan ik verwacht. Want dan kan kijk is of het klaar is en kan ik het eventueel doorroeren en nog iets langer in de magnetron zetten als het nog koud is. 
Na het uurtje was er al wel iets gebeurt kon ik zien, het borrelde wat maar het was nog lang niet klaar, dus heb ik hem weer aangezet zodat het verder kan borrelen. Ik zet mijn magnetron meestal na twee keer kijken voor een lange tijd aan, ik wacht dan niet op het piepje maar check gewoon tussendoor even of het klaar is. Zo ook met het kinderboekenbal. 
Ik heb mijn 'magnetron' weer aangezet voor een flinke tijd en zal ondertussen blijven opletten door van tijd tot tijd even te kijken of het al klaar is. Er is geen piepje die me waarschuwt en ik weet het ook nooit helemaal 100% zeker of het helemaal gaar is, want dat blijft toch een kwestie van er uit halen en proberen.

Ik vind het wel lastig dat je nooit echt precies weet hoelang iets in de magnetron moet. Dat zou makkelijker zijn; dat je alleen maar hoeft te wachten op het piepje en verder niks. Maar zo werkt het niet, het komt toch neer op gokken op basis van eerdere keren dat ik iets in de magnetron deed. En daarna goed blijven opletten, controleren, doorroeren, enz.

Ik ga er vanuit dat het volgende week wel klaar is, ik zal het dan proberen en andere mensen laten proeven, zodat ik aan de hand van die commentaren eventueel wat peper en zout kan toevoegen en het mooi kan presenteren.

donderdag 28 juli 2011

Gereed maken van het Kringloopatelier

Weet u nog? Het kringloopatelier? Dat van die masterclass, waarbij er uiteindelijk 10 ontwerpers overbleven?

Het kringloopatelier ‘De loop der dingen’ is een community art project in de Rivierenwijk in Deventer. Bewoners, kunstenaars en ontwerpers werken samen om waardeloos geworden spullen te transformeren tot waardevolle producten en kunstobjecten. 

Het team bestaat uit tien kunstenaars en ontwerpers die in september gaan beginnen. Er zullen ontwerpers zijn die zich voornamelijk richten op het maken van mooie producten (waaronder ik), ontwerpers die zich richten op het geven van workshops, voorstellingen of activiteiten in de wijk, ontwerpers die zich meer bezig houden met grote bouwprojecten of juist fotografie en een filmmaker die alles vastlegt en het monteert tot bruikbare filmpjes dat laat zien wat het Kringloopatelier doet. Doordat elke kunstenaar zijn eigen kwaliteit inzet hebben we een sterk team om het dit jaar tot een succes te maken.

Het kringloopatelier zat al gevestigd aan de Dommelstraat 4 en heeft voor dit jaar ook het naastgelegen pand nummer 6 tot de beschikking gekregen. Vorig jaar zijn er veel spullen verzameld en is er hard gewerkt in de te kleine locatie. Nu we er een pand bij hebben gekregen kunnen de functies beter verdeeld worden, zodat er weer een werkbare ruimte ontstaat.

Samen met Marije Groosjohan heb ik 3 dagen het Kringloopatelier aangepakt zodat het werkbaar is als atelier als we straks van start gaan: Het pand aan nummer 6 wordt de "schone ruimte", hier worden workshops gehouden en is de ontmoetingsplek voor lunches en gezamelijke besprekingen. De keuken zit hier ook en op de bovenverdieping een kantoor en showroom.
Het pand aan nummer 4 wordt de "vieze ruimte". Deze ruimte was vorig jaar al in gebruik, waardoor alle spullen daar al verzameld zijn. Die spullen worden gesorteerd en gedemonteerd tot basismateriaal. De ruimtes zijn hier ook naar ingedeeld: er is een houtopslag, textiel opslag, grove materialen, kleine materialen op kleur, etc. Naast de opslag van materialen kan er in dit pand ook direct gewerkt worden met de materialen en is er een naaiatelier.

Door die dagen bezig te zijn in het atelier en het materiaal door je handen te hebben laten gaan, kwamen de eerste ideeen al voor producten.. Hopelijk hebben we dan ook snel een aantal producten, zodat we ermee naar buiten kunnen treden.
Na deze dagen was het nog niet helemaal af, maar wel werkzaam zodat we er met het hele team een invulling aan kunnen geven.

Op mijn blog lees je mijn bijdrage als een van de tien ontwerpers van het Kringloopatelier, maar wil je het Kringloopatelier zelf volgen, volg ons dan via Facebook of Twitter.


zaterdag 16 juli 2011

Einde eindexamententoonstelling

De eindexamenexpositie van Minerva is afgelopen en daarmee komt er nu toch echt een eind aan mijn afstudeerproject.. of toch nog niet helemaal? Naast veel positieve reacties, ontving ik ook enthousiaste emails van mensen die mijn werk hadden gezien, maar ook een uitnodiging van Items, om informatie en beeldmateriaal op te sturen.

Het designtijdschrift Items maakt ieder jaar een special over eindexamenwerk van kunstacademies in Nederland en Vlaanderen. hiervoor bezoeken zij de eindexamententoonstellingen en selecteren een aantal studenten om documentatie over hun werk op te sturen naar de redactie. In deze tweede selectieronde besluiten zij welke projecten in Items gepubliceerd gaan worden.

Mijn project is geselecteerd voor die eerste ronde, dus stuur ik deze week nog het gevraagde materiaal op en hoop ik natuurlijk dat ik ook door de tweede selectieronde heen kom!

Andere leuke reacties:

"Het is niet vanzelfsprekend binnen het vakgebied om op een dergelijk schaalniveau te werken. Het is daarom des te knapper dat je een helder en overtuigend ontwerp hebt ontwikkeld. Je bewijst met de
detaillering van de 'parasols' dat je ook het kleinere schaalniveau beheerst." • Pieter van Kruysbergen, docent RO Master interieurarchitectuur bij AKV st. Joost, Breda

"Het ziet er prachtig uit! Mijn complimenten hiervoor. Als OV man spreekt je ontwerp mij bijzonder aan. Ik erger mij dagelijks aan de lelijke busstations, haltes, haltepalen en kille voorzieningen voor de reizigers. Jouw ontwerp is een goed voorbeeld hoe het ook beter kan." • Arend Jacobi, Directeur Tenders en Inkoop Qbuzz

zaterdag 25 juni 2011

Eindexamenexpositie Minerva

Van 9 juli t/m 14 juli is de eindexamententoonstelling 2011 van Academie Minerva. Ik zal mijn werk presenteren aan de Praediniussingel 59.

Ik zal het project tonen waarbij ik Transferium Noorddijk (Kardinge) onder handen heb genomen. Bij mijn presentatie wordt met behulp van een beamer een stop-motion film op de maquette geprojecteerd. Hierin is te zien hoe het transferium in gebruik is: reizigers arriveren met de bus, stappen over op de tram, enzovoorts.

Zie de uitnodiging hieronder voor alle info. Hopelijk tot op de expositie!



zondag 5 juni 2011

Times are changing

Ooit in het derde jaar op Minerva moesten we een huisstijl ontwikkelen voor onszelf. Maar eigenlijk waren we allen nog druk bezig met experimenteren: kijken wat we leuk vinden en wat ons ligt. We waren nog bezig met een eigen stijl en werkwijze ontwikkelen en dan wordt je ineens gedwongen na te denken over wat jouw stijl, richting of fascinatie is. Wat heel goed is, omdat je dan van een afstand even naar je werk kan kijken om er achter te komen wat jouw stijl is. Je huisstijl moet jou als ontwerper weerspiegelen, maar is dat serieus of speels? correct of de grenzen opzoekend? kunstzinnig of toegepast? kleurrijk? minimalistisch? robuust? dromerig? geometrisch?

Bij mij begon ik te merken dat bepaalde dingen steeds terug kwamen in mijn ontwerpen: eenvoud en herhaling bijvoorbeeld, maar ook het op een andere manier toepassen van een materiaal. Die elementen heb ik gebruikt voor mijn portfolio: de kaft was van hout en scharnierde doordat het gelamineerd was met een stukje stof ertussen; de pagina's waren eenvoudig, rustig, met een klein stukje tekst, maar wel met een duidelijke herhaling van dat stramien.
Maar er moest nog een thema aan gekoppeld, een beetje dat "phebe- deel". Omdat ik toen nog niet goed wist wat dat Phebe-deel dan was, heb ik gekozen voor een heel ander thema, maar dat ook bij mij paste. Dat thema was niet iets waar ik als ontwerper al iets mee gedaan had, maar wel een fascinatie van me is: de Nederlandse taal. Ik ben geen kenner en kan je niet haarfijn uitleggen welke uitdrukkingen nu een pleonasme is of een tautologie. Maar ik vind het wel heerlijk om erover te lezen. De Nederlandse taal boeit mij gewoon, ik vind het leuk, interessant.
Zodoende gebruikte ik die taal als inspiratie. Ik gebruikte een woordenboek-stijl bij al mijn teksten: De titels waren opgedeeld in de lettergrepen; er werd aangegeven waar de klemtoon op lag en indien nodig stond ook de fonetische uitspraak er achter (zoals bij mijn naam). Vervolgens sprong de tekst ietsje in, zoals ook in een woordenboek en kwam daar de uitleg over het desbetreffende project. Zoals de betekenis van het woord in een woordenboek er onder staat. Dit alles inclusief het lettertype dat het meest op Lexicon (het lettertype in de Dikke van Dale) leek.


Tijdens mijn stage en het afstuderen heb ik mijn eigen stijl ontwikkeld en ontstond er steeds meer een duidelijke lijn in mijn werken. Het minimale kleurgebruik bijvoorbeeld en de steeds meer overheersende abstracte eenvoud. Vooral te zien in mijn maquette en illustraties voor mijn afstudeerproject. Alleen met grijstinten en vlakken heb ik een duidelijke, maar abstracte weergave gemaakt van het ontwerp. 

Het is tijd om die stijl meer te gaan gebruiken. Mijn blog heeft al lang geen woordenboek-stijl meer, maar een strakkere stijl die nu veel beter bij mij past. Maar ook mijn website zal er aan moeten geloven. Hij wordt misschien wel veel eenvoudiger dan hij was, maar naar mijn idee wel veel prettiger om door mijn werk te scrollen en misschien belangrijker nog: hij past heel goed bij de abstracte, eenvoudige, grijs-zwart-witte stijl waar ik mee door wil.

donderdag 19 mei 2011

Kringloopatelier "De Loop der Dingen"

Afgelopen vrijdag en maandag heb ik samen met 19 andere kunstenaars/ontwerpers deelgenomen aan de masterclass voor het Kringloopatelier "De loop der dingen"

Een euh..? Wat? Voor het kringloopwattes?

Een masterclass is volgens Wikipedia: een les of cursus die wordt gegeven aan leerlingen in een bepaald vakgebied. Het verschil tussen een masterclass en een gewone les is dat bij een masterclass de leraar een student per keer voor zich vraagt en bepaalde opdrachten laat uitvoeren of het eerder gemaakte huiswerk bespreekt. De overige studenten (en soms ook andere toeschouwers) kijken dan toe.

In de kunstwereld worden er regelmatig van die masterclasses gegeven als er een opdracht is waarvoor er een kunstenaar wordt gezocht. De opdrachtgever kan op die dag(en) uitleg geven, brainstormen en kijken wie er uiteindelijk het best bij de opdracht past om hem uit te voeren. Mijn eerdere project "Landschappelijke stekjes" is op die manier bijvoorbeeld verlopen.

Het kringloopatelier ‘De loop der dingen’ is een community art project in de Rivierenwijk in Deventer. Bewoners, kunstenaars en ontwerpers werken samen om waardeloos geworden spullen te transformeren tot waardevolle producten en kunstobjecten. Het team bestaat uit tien kunstenaars en ontwerpers.
 
Op gezette tijden kunnen bewoners uit de Rivierenwijk gebruikte spullen inleveren bij het kringloopatelier of worden spullen opgehaald. Daarna worden de objecten gedemonteerd tot basismateriaal. Een trui wordt weer wol en van een kast worden planken gemaakt. Deze ‘doe-het-zelf-materialen’ worden geordend en geëtaleerd. Het ‘spelen’ met onderdelen of de verhalen achter de spullen kunnen aanleiding zijn voor nieuwe ideeën, inzichten of vormen, met als resultaat waardevolle producten en kunstobjecten.

Daarvoor heb ik dus samen met nog 19 kunstenaars een masterclass gevolgd onder leiding van Ida van der Lee (kunstenaar en oprichter van het kringloopatelier).

De vrijdag kregen we informatie over de wijk en het initatief en doel van het kringloopatelier. We deden verschillende oefeningen en onderzoeken. Maandag moesten we ons eigen idee presenteren over wat je insteek is voor het kringloopatelier. Ga je kunst maken? workshop geven? wandeling? festival? mensen van buitenaf naar de rivierenwijk brengen? of mensen van de rivierenwijk naar buiten presenteren? mensen onderling elkaar laten kennen?

Mijn insteek was om samen met de bewoners van het ingezamelde kringloopatelier een echt designproduct te maken om vervolgens in winkels als studio hergebruik en gaafhergebruik.nl te verkopen. Mijn rol als ontwerper is met het bestaande materiaal aan de slag te gaan om te kijken wat er mogelijk is en een workshop te geven om te laten zien hoe het te produceren is. 

Het zijn nog geen vastomlijnde ideeën die werden gepresenteerd, maar meer om aan te geven waar je heen wilt als ontwerper met het project. 

Uiteindelijk werden er na die maandag maar 10 ontwerpers geselecteerd die dit jaar het team vormen voor het Kringloopatelier. Waaronder ik!

Wanneer en hoe alles exact gaat lopen weet ik nog niet, maar zodra het van start gaat of er een ontwerp is laat ik het weten.

maandag 2 mei 2011

Hanze Sociëteit meets Design

Samen met 5 andere ontwerpers ben ik gevraagd mij als ontwerper te presenteren tijdens het event van House of Design in samenwerking met de Hanze Sociëteit en Academie Minerva:

Zondag 22 mei bieden zij ons, jonge ontwerpers, een podium om ons te presenteren. Wij krijgen de ruimte voor een korte presentatie (elevator pitch) en het tonen van ontwerpen. De interactie tussen ontwerpers en mogelijke opdrachtgevers staat centraal.

De leden van de
Hanze Sociëteit Groningen kunnen op deze manier kennis maken met design uit Groningen. De Hanze Sociëteit Groningen is een plek waar men in een ongedwongen sfeer mensen kan ontmoeten uit de top van het bedrijfsleven, overheid en politiek, het hoger onderwijs en de culturele sector. Er zijn belangrijke mensen aangesloten vanuit de hele provincie Groningen.

Ik ben benieuwd wat dit event allemaal brengen zal! De voorbereidingen zijn al in volle gang, zoals een seminar over elevator pitches van John von Hebel, de uitnodigingen zijn verstuurd en binnenkort hebben we nog een repetitie en kunnen we onze presentatieplek inrichten.


(klik op onderstaande afbeeldingen om te vergroten)

zondag 27 maart 2011

Experiment "revealed"

Voor het revealed project (het concept dat een product mooier wordt door gebruik en na verloop van tijd) ben ik aan het experimenteren. In alle vormen van vervuiling en slijtage is er een overeenkomstige factor wat bepaald waar het product verkleurd: het reliëf. Dat zorgt ervoor dat bepaalde plekken sneller slijten dan anderen omdat het hoger gelegen is en dus kwetsbaarder is voor slijtage. Terwijl in de lager gelegen delen juist vuil achterblijft wat zorgt voor verkleuring. Bij het presentatiebord heb ik dat heel duidelijk laten zien doordat er vuil achter blijft in de kleine krasjes die ik in het materiaal heb gemaakt. 

Maar er zijn ook voorbeelden die minder duidelijk zijn, maar waarbij het oppervlakte ook van invloed is op de mate van vervuiling. Namelijk glas. Glas lijkt volledig glad, maar heeft eigenlijk ook een beetje reliëf. En juist dat reliëf zorgt ervoor dat kalkaanslag zich goed kan hechten aan glas.

Bij een vaas met bloemen ontstaat kalkaanslag vrij snel door het verdampen van het water en het constant weer bijvullen ervan. Persoonlijk heb ik nooit zin om de vaas na die tijd schoon te schrobben om van de kalk te ontdoen. Bij het volgende boeket bloemen begint het toch weer en hoe meer je schrobt, hoe sneller de aanslag zal ontstaan doordat je het glas beschadigd.

Daar wil ik wat mee doen: een vaas maken die je ook niet hoeft schoon te maken, omdat het niet storend is dat er kalkaanslag op komt. Hoe kan aanslag nou niet storend zijn? Nou als er een mooi patroon zichtbaar wordt door de aanslag bijvoorbeeld. Daar ben ik mee aan het experimenteren. Dus staat er nu een vaas op mijn  kamer waarvan het water dat er in zit langzaam verdampt en hopelijk de verwachte kalkaanslag achterlaat. Dat is de eerste stap, daaarna kan ik kijken naar verbeterpunten, maar eerst moet ik geduldig afwachten hoe het gaat... wordt vervolgd dus.

maandag 14 maart 2011

Project Revealed

Het project Revealed is het concept dat een product mooier wordt door gebruik en na verloop van tijd.

Normaal gesproken worden producten steeds minder mooi. Dit komt door vlekken, verkleuring, slijtage, vuil, krassen, stof, kalkaanslag, enz. De plekken waar dit gebeurt kun je sturen en daar maak ik als ontwerper natuurlijk graag gebruik van. Bij het "Revealed project" ga ik dat toepassen door juist een product te maken dat mooier wordt door het gebruik. Er ontstaat bijvoorbeeld een patroon dat steeds duidelijker zichtbaar wordt. Het nadeel wordt op deze manier omgezet naar een voordeel. 

Ik ben momenteel bezig met de ontwikkeling van een product binnen dit concept, maar omdat ik het inlever bij een ontwerp wedstrijd moet ik nu nog even voorzichtig zijn met hetgeen ik tijdens de ontwikkeling al op internet zet. Maar een goed voorbeeld van het concept is een presentatie plaat die ik heb gemaakt, waarbij er kleine krasjes zijn aangebracht in een verder glad oppervlak van kunststof. Het gevolg is dat het vuil dat er op komt blijft zitten in de kleine krasjes en niet op de andere gedeeltes, ook niet als je het schoonmaakt. Zo ontstaat er steeds duidelijker een patroon:



dinsdag 8 maart 2011

Ik stop met schilderen. Again.

Soms schilder ik wel eens wat.. Meestal aan de hand van een foto, meestal van iemand die veel voor me betekend, meestal niet extreem groot en meestal met acryl- of plakkaatverf.

En elke keer als ik bezig ben met schilderen vind ik het in eerste instantie heel erg leuk om te doen. In dat eerste stadium creeer je iets op wat eerst een wit doek was. Langzaam begint het vorm te krijgen en zie je waar het heen gaat. Imperfecties en oneffenheden zijn helemaal niet erg, want het is tenslotte nog lang niet af, dit is slechts een aanzet. Lekker vrijblijvend.

Maar dat tweede stadium is een ander verhaal (in mijn schilderprojecten zijn er maar twee stadiums: de opzet en het afmaken). Dit stadium vind ik niet zo leuk meer eigenlijk. Want nu heb ik dat excuus niet meer dat het nog lang niet af is als ik een onhandig vlekje schilder. Een hand is ook ineens te groot, de blik in het gezicht klopt niet en de kleding lijkt ook niet helemaal lekker te zitten als ik het zo eens goed bekijk.

Op dit moment hou ik mezelf elke keer voor om nooooit meer een schilderij te gaan maken. Want waarom zou ik iets doen als hobby, waar ik geen plezier aan beleef! Waanzin! -mopper, mopper-

Nu heb ik van mijn lieve tekenlerares Trudy ook altijd geleerd dat een schilderij geloofwaardig over laten komen erg lastig is. Je moet het twee keer zo hard bewijzen als bij een foto, want daar neemt men het meteen aan voor waar dat het beeld zo klopt. " Tuurlijk is die hand zo groot e natuurlijk valt die kleding zoals hij valt." Het is tenslotte een foto. Maar bij een schilderij wordt dat helaas niet zomaar aangenomen. 

Ik weet nooit of die woorden geruststellend bedoel zijn (schilderen is altijd lastig, we hebben er allemaal moeite mee, dat geeft niet, heel normaal) of om te pushen (je moet wel 2x zo hard je best doen hoor want anders ziet het er sowieso niet uit, geloofwaardigheid bewerkstelligen is heel moeilijk). Hoe dan ook wordt ik er wat onzeker van, want ik schilder niet met kennis over verhoudingen en perspectief, ik schilder vanuit gevoel een krachtig beeld. Althans dat is de bedoeling. Uiteindelijk doe ik natuurlijk ook maar waarvan ik dek dat het goed en mooi is.En ik weet wel dat Trudy zou zeggen dat bepaalde dingen niet kloppen. Technisch. Maar is dat erg? Uiteindelijk mag ik toch tevreden zijn als ik het zelf een mooi beeld vind? Met of zonder grote handen..

Als het eenmaal af is, ik vrede heb met alle imperfecties en ik het geheel uiteindelijk toch wel krachtig genoeg vind, dan ben ik ook best blij hoor. Trots zelfs soms. Dan ben ik blij dat ik toch weer een schilderij heb gemaakt dat ik kan toevoegen aan mijn portfolio. Ik vind het leuk om alle schilderijen te zien in een overzicht en dan zijn het wel altijd de meest recente schilderijen die ik het leukst vind uiteindelijk. Zo overtuig ik mezelf telkens weer een volgend schilderij te maken.

Ik ben er nu wederom van overtuigd dat dit het laatste schilderij is dat ik zal maken. Maar dat denk ik dus bij elk schilderij... er komt toch altijd wel weer een volgende.. wacht maar af..

maandag 28 februari 2011

En nu?

Afgestudeerd.. en nu?
Nou bijvoorbeeld mijn diploma ophalen, de WWIK aanvragen, vacatures zoeken, wat luchtig leesvoer voor het slapen gaan, zoals: "Het opzetten van een eigen ontwerppraktijk" van de BNO lezen, schetsen en experimenteren voor nieuwe ontwerpen, op zoek naar opdrachten, een vergeten schilderij afmaken, aanmelden bij C-O, meedoen aan ontwerpwedstrijden en dat uiteindelijk documenteren om het met jullie te delen in de volgende blogposts.

zaterdag 19 februari 2011

Geslaagd!

Jaaaaaa! Geslaagd! Met een 9 van mijn hoofdpromotor, een 8,5 van mijn tweede promotor en een 8,5 voor mijn presentatie. Heerlijk dus!

Het was bijzonder om mee te maken hoe iedereen aan me heeft gedacht, wat bleek uit kaartjes, smsjes, mailtjes, telefoontjes en reacties op internet. Echt heel lief! Maar ook hoe we allemaal samen hebben gewerkt op school om alles tot een mooie geheel te maken. Ergens in juli zal ik alles weer opbouwen voor de eindexamen-expositie.


Iedereen dan ook enorm bedankt voor hun steun! 

In het bijzonder Maarten voor zijn hulp en onvoorwaardelijke steun; Marloes voor haar gezelschap, support en tips tijdens het werken op school; Jelle voor zijn hulp bij het maken van het stop-motion-filmpje; Mijn ouders voor hun vertrouwen en sponsoring; Marc voor zijn oprechte nieuwsgierigheid en eindeloze enthousiastme; Nynke, Jantine, Edwin en Annette; Anne en Michel; Mijn klasgenootjes; mijn schoonouders en natuurlijk ook iedereen van Minerva die heeft meegeholpen!

donderdag 17 februari 2011

De presentatie

Na drie dagen opbouwen ben ik er helemaal klaar voor! Morgen is het zover, dan is de dag van het eindexamen. Gezonde spanning, maar ik heb er ook veel zin in.

Morgen laat ik een overzicht zien van hoe de ruimte er uit ziet waar ik in presenteer, maar voor nu even een "sneak peak" van wat ik laat zien:

Naast het filmpje, laat ik ook de variant die ik recht van boven heb gefotografeerd zien, door deze te projecteren op de maquette.

De interactieve lantaarnpaal heb ik verder uitgewerkt, zowel op technisch niveau als een voorbeeld van 1:20 met verlichting.

Verder posters van technische tekeningen en impressies in dezelfde strakke stijl als de rest. Ik hoop met deze verschillende media een compleet beeld te geven van het geheel terwijl ik mijn presentatie hou over het ontwerp.

Het overzicht van mijn presentatieruimte zet ik morgen op mijn blog, inclusief de definitieve uitslag natuurlijk!


maandag 14 februari 2011

Filmpje Transferium

Het is gelukt: Daar is het stop-motion-filmpje dan! Met dank aan Maarten de Vries voor de montage en nabewerking:


of bekijk hem voor een betere kwaliteit op Vimeo: http://vimeo.com/19920704


zaterdag 5 februari 2011

Spannende presentatie plannen

Het is alweer de voorlaatste week van het afstuderen en dus begint mijn presentatie wat vorm te krijgen. Ik wil het ontwerp van het transferium op een manier presenteren waarvan ik denk dat het het best tot zijn recht komt.

Aangezien beweging een belangrijk thema is in het ontwerp van mijn afstudeerproject, vond ik dat dat ook in de presentatie essentieel is om te laten zien. Alleen een statische maquette neerzetten van een transferium, zonder dat men kan zien hoe er gebruik van gemaakt wordt vind ik eigenlijk niet kunnen. Immers: op een transferium is het de hele dag een komen en gaan van mensen, bussen en trams.

Om dit voor elkaar te krijgen heb ik eerst een strakke maquette gemaakt met grijstinten en losse bussen, trams en mensen in diezelfde stijl. Vervolgens heb ik een fotocamera recht boven de maquette geplaatst en eentje die schuin van de zijkant fotografeert. Ik heb toen de hele dag de bussen, trams en mensen laten bewegen over deze maquette door ze elk een halve centimeter per keer te verplaatsen en vervolgens een foto te nemen. Met uiteindelijk zo'n driehonderd foto's na elkaar had ik een leuk stop-motion filmpje van het transferium "in action".

De uiteindelijke bedoeling is de maquette neer te zetten en het filmpje van bovenaf te projecteren met een beamer op de maquette. Dus staat er niet alleen de maquette van het ontwerp, maar zie je in de projectie erop ook hoe men zich voortbeweegt op het transferium. Maar alleen tijdens de presentatie en de eindexamen-expositie zal ik het project op die manier beamen. Voor alle andere gevallen heb ik dan het filmpje dat van de zijkant is geschoten om te laten zien hoe het transferium "werkt".

Maar dat filmpje verschijnt volgende week op mijn blog..

donderdag 27 januari 2011

Eindexamen a la Idols

SOG noemen ze dit (mam, pap: Studie Ontwijkend Gedrag). Ik doe aan verschillende bekende vormen van SOG tussen het harde werken door, maar nu dus ook een blogpost schrijven zonder dat er een nieuwtje is. Ik heb geen nieuwe foto's, daar wil ik nog even mee wachten, er zijn geen noemenswaardige andere projecten aan de gang op het moment. En toch post ik iets, alleen maar om even niet bezig te hoeven zijn met de studie. Nouja misschien draagt het ook wat bij aan de beeldvorming voor de niet-kunstacademie-studenten onder ons.

Het eindexamen van een kunstacademie is voor veel mensen namelijk lastig voor te stellen, omdat het niet zo is dat je in een grote zaal zit, het examen op een a4tje krijgt, de antwoorden invult, dat inlevert en dan enige tijd later te horen krijgt of je het wel of niet gehaald hebt.

Ons eindexamen is meer te vergelijken met een tv-talentenjacht als Idols, X-factor, Popstars, of iets soortgelijks vind ik persoonlijk.

Uitleg?

Het eindexamen op Minerva is een presentatie in expositie-vorm. Je "optreden" dus als het ware. (dus niet een saaie statische powerpoint, maar actief en dynamisch tussen het werk wat je hebt gemaakt en hebt opgehangen/neergzet). Dat optreden duurt zo'n 10 minuten en daarna geeft de "jury" direct commentaar. Ze vertellen net zoals in de talentenjachten wat ze goed aan je optreden vonden en waar je aan kan werken voor een volgende keer. Dan knik je wat instemmend of je mompelt dat je zelf vond dat het wel heel lekker ging, want soms komt het jurycommentaar net zo onverwachts als bij de kandidaten van de talentenjacht.

Maar met de mening van de jury na je optreden ben je er nog niet. De uiteindelijke uitslag wordt namelijk aan het eind van de "show" bekend gemaakt, als al je medekandidaten ook geweest zijn en de jury in beraad is gegaan. (Herkenbaar?)

En net zoals je vaak ziet bij de talentenjachten, is onze klas ondanks concurrenten, ook een vriendengroep geworden die ingespannen meekijkt naar de optredens van elkaar, en waarbij je het beste met elkaar voor hebt. Ook als dat betekend dat jouw prestatie minder goed uit de verf komt als een ander heel goed heeft gepresteerd. Tijdens het wachten op de uitslag, hangen wij dan ook met z'n allen in een gang of hal, meestal zittend op de grond en druk discussiërend over hoe het ging en wat de uitslag zal zijn. Wie valt er af en wie gaat er door..

Uiteindelijk is het dan zover en mag je één voor één naar binnen. Met een bonzend hart loop je naar binnen, terwijl de succeswensen nog even snel gefluisterd worden door de andere kandidaten. En je verschijnt voor de jury. Ze beginnen vaak met je naam terwijl ze dan net zo streng kijken als in die talentenjachten en je kunt ook net zo weinig van hun gezicht aflezen. Na een korte inleiding over hun motivatie voor deze beslissing, vertellen ze dan of je het hebt gehaald of niet..

Of je krijgt de koude rillingen en loopt gebogen, al hoofdschuddend het lokaal weer uit en zegt stilletjes "neeh,helaas". Je gaat vervolgens huilen en wordt gelukkig getroost door je medekandidaten die je opvangen en even meenemen naar een rustiger plekje.
Óf..! na het horen van de uitslag suist het bloed door je oren en ren je naar buiten met opgeheven armen, juichend van blijdschap "ik ben geslaagd!". Je klasgenoten springen je om je nek en feliciteren je hartelijk. Als dat geen herkenbaar tv-talentenjacht-moment is..

Ik ga voor dat laatste scenario vrijdag 18 februari. Juichen zal ik!

woensdag 19 januari 2011

Foto's maquette Schouw 3

Het is al laat terwijl ik dit typ, maar beloofd is beloofd. Ik kan dan wel van die mooie zwart-wit-grijs gelikte plaatjes laten zien (wat ik zelf erg leuk vind). Maar het blijft lastig er een voorstelling van te maken als je geen "echt" ruimtelijk beeld ziet, zoals de maquette die ik toonde tijdens de derde schouw:


Bij die tweede foto toch nog een kleine uitleg:
Ik heb eerder gesproken dat er een verwijzing naar de sportomgeving komt. Dit gebeurt op verschillende manieren. Onder andere door de interactieve verlichting die reageert op de beweging van de gebruiker van het transferium. Maar ook door het materiaal van de ondergrond. Dat wordt namelijk een kunststof sportvloer zoals je ze wel kent van bijvoorbeeld de atletiekloopbaan. Dit is verkrijgbaar in vrijwel alle kleuren en wordt in dit geval grijs. 

Waar ik nu de laatste maand mee bezig ben is het uitwerken van bepaalde details, zoals de bushalte en het eventueel gedeeltelijk betrekken van de parkeerplaats. Ik kijk naar multifunctionaliteit in dag en nacht, bijvoorbeeld dat er 's nachts ook een bepaalde activiteit is (weer dat thema beweging). Verder teken ik alle technische tekeningen, doorsnedes, plattegronden en contructief. Tot slot ben ik bezig met de eindpresentatie; misschien een supermooie maquette, of bewegende mensen via een beamer op een witte maquette. De tijd zal het leren..Voor nu nog even keihard werken aan de laatste loodjes.

dinsdag 11 januari 2011

Helaas..

Helaas heb ik moeten doen besluiten mijn deelname af te zeggen voor Kunst om het Lijf 2011.

Het maken en ontwerpen van het kostuum, gecombineerd met het afstuderen kost enorm veel tijd. Daarbij ook nog ziek worden, zorgde dat het allemaal teveel werd. Als ik realistisch kijk naar het werk wat ik nog moet verzetten met de kwaliteit dat ik het wel wil meegeven, denk ik niet dat het haalbaar is binnen de tijd die er nog voor staat. Helaas hebben nu andere dingen prioriteit, zoals afstuderen.

Ik vind het echt heel erg jammer dat ik tot dit besluit moest komen, zeker in zo'n laat stadium. Maar ik weet ook dat het de verstandigste keuze is.

Ik stel mezelf waarschijnlijk het meest teleur, wat ik concludeer uit het feit dat iedereen erg begripvol reageert. Maar toch wil ik wel mijn excuses aanbieden aan het model die zich er zo op had verheugd, de organisatie en de mensen die al kaartjes hebben gekocht.


Het is de minst leuke optie die ik heb gekozen, maar wel de beste, en gelukkig snapte de organisatie van Kunst Om Het Lijf dat ook. Ze hadden er zelf nog wel vertrouwen in dat het op tijd af kan zijn en ze vonden het tot nu toe "hartstikke gaaf" uitzien. Ze hoopten dat ik volgend jaar weer mee kom doen. Zeker weten! Dan helemaal perfect tot in de puntjes (ik heb immers nog een jaar) en dan winnen natuurlijk ;)

woensdag 5 januari 2011

Afstuderen Schouw 3

Ik weet eigenlijk niet hoe dat werkt op andere scholen of kunstacademies met het afstudeertraject, maar bij ons is het zo dat je vier zeer belangrijke momenten hebt. Na een inleidende week en presentatie van de door jouw gekozen locatie en je plan van aanpak, beginnen de zogenaamde schouwen.

Bij schouw 1 presenteer je je opdrachtstelling, je concept. Hoe heb je geanalyseerd en wat ga je ermee doen. Simpel gezegd presenteer je eigenlijk je Schets Ontwerp (SO)
Tijdens schouw 2 laat je zien hoe je de conclusies die je getrokken hebt uit je analyse hebt toegepast in je ontwerp, je Voorlopig Ontwerp (VO) welteverstaan.
Schouw 3 is erg spannend, want hier krijg je groen of rood licht, een go of no go. Daarbij krijg je ook de toch wel zwaar wegende mening van de extern deskundige te horen die nooit eerder iets van je heeft gezien, laat staan je proces kent of je achtergond. Blanco dus, dat vereist een duidelijk verhaal met begin en eind en logische stappen en keuzes die er zijn gemaakt, zodat je Definitief Ontwerp (DO) niet afhangt van smaak, maar gewoon een kloppend geheel is.

En de presentatie van die schouw heb ik vandaag gehad met een positief resultaat: Groen Licht! 


(Overigens is schouw 4 is de eindexamen presentatie..18 februari in mijn geval)

Eigenlijk heb ik al eerder verteld over hoe ik het Transferium heb geanalyseerd,
hoe ik die elementen heb toegepast in de vormgeving en hoe ik het sport/beweging-element ga toepassen. Dus vind ik dat ik voor vandaag wel even volsta met wat nettere uitgewerkte tekeningen van het ontwerp. In een stijl die me eigenlijk wel bevalt en ik blijf behouden en doorontwikkelen, zodat er misschien wel een nieuwe huisstijl uit komt..