zondag 27 maart 2011

Experiment "revealed"

Voor het revealed project (het concept dat een product mooier wordt door gebruik en na verloop van tijd) ben ik aan het experimenteren. In alle vormen van vervuiling en slijtage is er een overeenkomstige factor wat bepaald waar het product verkleurd: het reliëf. Dat zorgt ervoor dat bepaalde plekken sneller slijten dan anderen omdat het hoger gelegen is en dus kwetsbaarder is voor slijtage. Terwijl in de lager gelegen delen juist vuil achterblijft wat zorgt voor verkleuring. Bij het presentatiebord heb ik dat heel duidelijk laten zien doordat er vuil achter blijft in de kleine krasjes die ik in het materiaal heb gemaakt. 

Maar er zijn ook voorbeelden die minder duidelijk zijn, maar waarbij het oppervlakte ook van invloed is op de mate van vervuiling. Namelijk glas. Glas lijkt volledig glad, maar heeft eigenlijk ook een beetje reliëf. En juist dat reliëf zorgt ervoor dat kalkaanslag zich goed kan hechten aan glas.

Bij een vaas met bloemen ontstaat kalkaanslag vrij snel door het verdampen van het water en het constant weer bijvullen ervan. Persoonlijk heb ik nooit zin om de vaas na die tijd schoon te schrobben om van de kalk te ontdoen. Bij het volgende boeket bloemen begint het toch weer en hoe meer je schrobt, hoe sneller de aanslag zal ontstaan doordat je het glas beschadigd.

Daar wil ik wat mee doen: een vaas maken die je ook niet hoeft schoon te maken, omdat het niet storend is dat er kalkaanslag op komt. Hoe kan aanslag nou niet storend zijn? Nou als er een mooi patroon zichtbaar wordt door de aanslag bijvoorbeeld. Daar ben ik mee aan het experimenteren. Dus staat er nu een vaas op mijn  kamer waarvan het water dat er in zit langzaam verdampt en hopelijk de verwachte kalkaanslag achterlaat. Dat is de eerste stap, daaarna kan ik kijken naar verbeterpunten, maar eerst moet ik geduldig afwachten hoe het gaat... wordt vervolgd dus.

maandag 14 maart 2011

Project Revealed

Het project Revealed is het concept dat een product mooier wordt door gebruik en na verloop van tijd.

Normaal gesproken worden producten steeds minder mooi. Dit komt door vlekken, verkleuring, slijtage, vuil, krassen, stof, kalkaanslag, enz. De plekken waar dit gebeurt kun je sturen en daar maak ik als ontwerper natuurlijk graag gebruik van. Bij het "Revealed project" ga ik dat toepassen door juist een product te maken dat mooier wordt door het gebruik. Er ontstaat bijvoorbeeld een patroon dat steeds duidelijker zichtbaar wordt. Het nadeel wordt op deze manier omgezet naar een voordeel. 

Ik ben momenteel bezig met de ontwikkeling van een product binnen dit concept, maar omdat ik het inlever bij een ontwerp wedstrijd moet ik nu nog even voorzichtig zijn met hetgeen ik tijdens de ontwikkeling al op internet zet. Maar een goed voorbeeld van het concept is een presentatie plaat die ik heb gemaakt, waarbij er kleine krasjes zijn aangebracht in een verder glad oppervlak van kunststof. Het gevolg is dat het vuil dat er op komt blijft zitten in de kleine krasjes en niet op de andere gedeeltes, ook niet als je het schoonmaakt. Zo ontstaat er steeds duidelijker een patroon:



dinsdag 8 maart 2011

Ik stop met schilderen. Again.

Soms schilder ik wel eens wat.. Meestal aan de hand van een foto, meestal van iemand die veel voor me betekend, meestal niet extreem groot en meestal met acryl- of plakkaatverf.

En elke keer als ik bezig ben met schilderen vind ik het in eerste instantie heel erg leuk om te doen. In dat eerste stadium creeer je iets op wat eerst een wit doek was. Langzaam begint het vorm te krijgen en zie je waar het heen gaat. Imperfecties en oneffenheden zijn helemaal niet erg, want het is tenslotte nog lang niet af, dit is slechts een aanzet. Lekker vrijblijvend.

Maar dat tweede stadium is een ander verhaal (in mijn schilderprojecten zijn er maar twee stadiums: de opzet en het afmaken). Dit stadium vind ik niet zo leuk meer eigenlijk. Want nu heb ik dat excuus niet meer dat het nog lang niet af is als ik een onhandig vlekje schilder. Een hand is ook ineens te groot, de blik in het gezicht klopt niet en de kleding lijkt ook niet helemaal lekker te zitten als ik het zo eens goed bekijk.

Op dit moment hou ik mezelf elke keer voor om nooooit meer een schilderij te gaan maken. Want waarom zou ik iets doen als hobby, waar ik geen plezier aan beleef! Waanzin! -mopper, mopper-

Nu heb ik van mijn lieve tekenlerares Trudy ook altijd geleerd dat een schilderij geloofwaardig over laten komen erg lastig is. Je moet het twee keer zo hard bewijzen als bij een foto, want daar neemt men het meteen aan voor waar dat het beeld zo klopt. " Tuurlijk is die hand zo groot e natuurlijk valt die kleding zoals hij valt." Het is tenslotte een foto. Maar bij een schilderij wordt dat helaas niet zomaar aangenomen. 

Ik weet nooit of die woorden geruststellend bedoel zijn (schilderen is altijd lastig, we hebben er allemaal moeite mee, dat geeft niet, heel normaal) of om te pushen (je moet wel 2x zo hard je best doen hoor want anders ziet het er sowieso niet uit, geloofwaardigheid bewerkstelligen is heel moeilijk). Hoe dan ook wordt ik er wat onzeker van, want ik schilder niet met kennis over verhoudingen en perspectief, ik schilder vanuit gevoel een krachtig beeld. Althans dat is de bedoeling. Uiteindelijk doe ik natuurlijk ook maar waarvan ik dek dat het goed en mooi is.En ik weet wel dat Trudy zou zeggen dat bepaalde dingen niet kloppen. Technisch. Maar is dat erg? Uiteindelijk mag ik toch tevreden zijn als ik het zelf een mooi beeld vind? Met of zonder grote handen..

Als het eenmaal af is, ik vrede heb met alle imperfecties en ik het geheel uiteindelijk toch wel krachtig genoeg vind, dan ben ik ook best blij hoor. Trots zelfs soms. Dan ben ik blij dat ik toch weer een schilderij heb gemaakt dat ik kan toevoegen aan mijn portfolio. Ik vind het leuk om alle schilderijen te zien in een overzicht en dan zijn het wel altijd de meest recente schilderijen die ik het leukst vind uiteindelijk. Zo overtuig ik mezelf telkens weer een volgend schilderij te maken.

Ik ben er nu wederom van overtuigd dat dit het laatste schilderij is dat ik zal maken. Maar dat denk ik dus bij elk schilderij... er komt toch altijd wel weer een volgende.. wacht maar af..