Een mug. Middernacht. -Zucht-
Ik sliep al bijna, maar er zat een mug in mijn
kamer. Het frustreerde me mateloos, sloeg wild en al scheldend om me heen en
bedacht me vervolgens wat ik zou kunnen doen om het te verhelpen of het
dragelijker te maken.
Gestoken werd ik toch wel, slapen kon ik niet
door dat stomme gezoem, ik wilde niemand wakker maken, dus het licht aan doen op zoek
naar de mug was ook niet echt een optie.
Dan maar werken achter de laptop. De mug hoorde
ik regelmatig zoemen en nog vaker werd ik geprikt. (Zit zo’n beest dan nooit
vol?) Maar het was te doen. Werken was in tegenstelling tot slapen wel haalbaar
met mug en een stuk minder frustrerend.
Ik maakte wat illustraties af en begon vervolgens
met ontwerpen van iets nieuws. Iets wat geïnspireerd was op een opmerking van
een vriend over een boek van me.
Het zit namelijk zo. Ik heb het prachtige boek
“Exactitudes”. Een boek met foto’s van bepaalde groepen mensen met hun
bijbehorende dresscode. (Echt even de website checken als je het niet kent) Zo’n
heerlijk visueel boek wat niet in de kast mag staan, maar waar vooral veel door
gebladerd moet worden. Te zwaar voor op de bank, een boek hoort niet op de
eettafel en op elke andere plek wordt hij niet bekeken. Hij kwam niet tot zijn recht, omdat ik in mijn studio geen salontafel heb en als ik hem had gehad, het boek er niet op had neergelegd. Het was iets waar ik me eigenlijk
pas bewust van werd toen tegen me werd gezegd dat het boek een typisch salontafelboek was. Correct.
Zelf vind ik een los boek (of iets anders) helemaal niet mooi op de salontafel, dus had er
nooit over nagedacht.
Maar de salontafel was in dit geval de perfecte plek voor het
boek dat ik zo trots bezat. En dus besloot ik een ontwerp te maken voor een
salontafel waarop het salontafelboek wel mooi tot z’n recht zou kunnen komen. Een plek waar hij mooi open kan liggen en uitnodigt tot bladeren. Niet
een salontafel met een mooie opbergruimte voor een boek ofzo dus, nee meer met het doel van
een boekenstandaard waar je een boek in toont op een bepaalde pagina of zo’n schuine plank ik je kast voor het mooiste boek.
Verder dan wat schetsen en wat proberen met
papier/balsahout kwam ik niet die nacht, maar dat was niet erg. Het was een
ideetje, dat ik kon uit gaan werken. Nadat ik mijn kast verder heb uitgewerkt
dan. Ik heb nog voldoende te doen.
Werken in de stilte van de nacht.. Rustgevend en vredig. En zo in contrast met de hoog zoemende enthousiaste mug
op zoek naar mijn bloed. Inmiddels was het bijna 4 uur ‘s nachts en ik begon moe
genoeg te worden om te kunnen slapen ondanks de mug.
Hoewel ik erg van slapen hou, waren deze
nachtelijke productieve uurtjes ook wel eens prettig. Van iets negatiefs iets positiefs maken was dus weer eens gelukt. Zo kroop ik dan ook tevreden weer
terug in het zachte bed en pakte nog net wat uurtjes slaap tot de mug me ‘s ochtends vroeg
weer vrolijk wekte.
