Ik zat bij de 10 gekozen kunstenaars die hun idee voor het
Kinderboekenbal ’13 mochten presenteren aan de organisatie. Een ontzettend
leuke manier, want je ziet ook elkaars ideeën en de sfeer is altijd goed omdat
je elkaar snapt, je zit in hetzelfde schuitje. Eigenlijk weer zoals ik al eens eerder vergeleek, zoals Idols,
maar deze keer dan de finale. Met zelfs overeenkomstige woorden als: ‘je zit bij de
laatste 10 en dat alleen is al een prestatie op zich, je kunt met opgeheven
hoofd het strijdtoneel verlaten als je niet door bent’.
Ratio en gevoel botsen altijd even kort op het moment dat je
wordt afgewezen. Want de wijze woorden besef je wel, maar toch is het balen.
Lang duurt die strijd echter niet, vrij snel overwint de ratio het en sleept
mijn gevoel daar in mee. En uiteindelijk resulteert dat in een soort
energieboost en juist een positief gevoel dat iets loopt zoals het loopt.
Ik ben ervan overtuigd dat deze specifieke afwijzing goed is
om twee redenen. De eerste is dat ik een toelichting heb gekregen op welk punt
ik ben afgewezen en welke punten juist wel goed waren. Dat is erg fijn, omdat
ik van dat commentaar gebruik kan maken voor een nog betere pitch voor het
volwassen boekenbal bijvoorbeeld. Mijn ultieme droom eigenlijk als volgende
project, met dezelfde organisatoren. Met de aanwijzingen maak ik wellicht wel
meer kans op deelname dan dat ik dat had zonder, had ik zo bedacht.
Het tweede positieve dat ik uit de afwijzing haal, is dat
het me weer een lekkere ontwerp-boost heeft gegeven. Weer bezig zijn met (de
voorbereiding van) een project geeft me
een heerlijk gevoel. Ik kan weer antwoord geven als me wordt gevraagd waar ik
momenteel aan werk. Ik kan mijn creatieve energie weer gericht ergens in kwijt
en zodra ik bezig ben met één project, gaan de radars weer draaien waardoor volgende
projecten ook ineens op gang komen.
Zo was ik ondertussen (tussen het inleveren van het idee en
de uitslag) ook bezig met eigen ontwerpen. Een illustratie van een icoon van Den
Bosch, die uiteindelijk deel moet gaan uitmaken van een hele grote illustratieve
kaart van de stad.
Maar ook met een 3e Add-on combinatie van een
jungle achtergrond, met leeuw/tijgertjes als buttons. De achtergrondafbeelding
zal dit keer door middel van een zeefdruk op linnen tasjes worden gedrukt. Vorige
keren verkende ik de grenzen van de flock druktechniek en ging er doelbewust
overheen. Nu wil ik ook weer alles uit deze druktechniek halen, door gebruik te
maken van een halftone techniek.
Halftone is een soort raster, opgebouwd uit stippen. De afbeelding
wordt geprint in slechts één kleur inkt, maar de stippen variëren in grootte of
densiteit, waardoor er een optische illusie ontstaat van een donkerdere of
lichtere kleur. Natuurlijk is dat ook toe te passen met primaire kleuren
stippen, waarbij de werking van de menselijke hersenen maakt dat er een
secundaire kleur ontstaat, zoals men deed in het pointillisme. (Door gele en
blauwe stippen te gebruiken, ontstaat er een optische illusie van groen
bijvoorbeeld). Ik zal me in mijn project echter beperken tot één kleur uiteindelijk. En ben
daar weer heerlijk mee aan het schetsen op het moment.
Als de afwijzing ervoor heeft gezorgd dat ik nu mijn tijd
besteed aan deze projecten en daarbij ook nog eens meer kans heb op deelname
aan het volwassen boekenbal, dan denk ik dat ik er misschien wel meer uit heb
gehaald, dan dat ik wel door was geweest naar het ontwerpteam.
