Creatieve pitches

Als ontwerper moet je vaak actief op zoek naar je opdrachten. Google je daar op dan vind je die vooral veel in wedstrijd-vorm of design pitches. Bij zo’n pitch wordt er van de deelnemers verwacht dat ze een creatief voorstel doen, waarna de opdrachtgever uiteindelijk een partij kiest om mee verder te gaan.

Tijdens het zoeken naar opdrachten en pitches kwam ik op een weblog een artikel tegen over de kritische kant, welke weer gebaseerd was op een veel langer en beter onderbouwd artikel. Er werd in beschreven waarom design pitches vaak nutteloos, zonde van de tijd zijn en er veel geld bij alle betrokken partijen verloren gaan.

Zonde van de tijd zal het vaak wel zijn denk ik, maar belangrijker vind ik dat het de kwaliteit van de creatieve industrie naar beneden haalt.

Helaas zijn designpitches namelijk bijna altijd een slechte deal voor zowel de ontwerper als de klant:

In de praktijk blijkt dat er bij veel pitches wordt beoordeeld door mensen die geen verstand hebben van (design)zaken, waardoor er enkel wordt beoordeeld op het uiterlijk in plaats van ook de inhoud. Hierdoor wordt een uitstekend ontwerp bijvoorbeeld afgewezen omdat de directeur de kleur gewoon niet mooi vind.

Design is veel meer is dan alleen een mooie afbeelding maken; het is problemen oplossen, door passen en meten van twee kanten.

Een goed ontwerp heeft een aantal correctieronden nodig om tot het eindresultaat te komen: Er wordt informatie verstrekt en daarna ga je, samen met de klant, schaven, kneden en polijsten. Die wisselwerking tussen klant en ontwerper is essentieel om tot een goed passend resultaat te komen.

Bij een ontwerppitch ontbreekt dat en moet je met te weinig informatie direct met het eindontwerp komen.

Natuurlijk zitten er ook kwalitatief goede ontwerpen tussen bij zo’n pitch. Maar misschien maakt dat het alleen maar erger. Onbetaalde pitches degraderen daarmee design vaak tot een gratis afbeelding waardoor het niet de respect krijgt die het wel verdient.

Er zijn ook echt wel goede designpitches te vinden hoor, die de deelnemers voldoende tijd te geven om echt iets unieks neer te zetten en het beoordelen met kennis van (design)zaken.

Zelf denk ik gewoon dat als je kritisch bent in het kiezen aan welke pitches je mee doet en ook vooral ook hoe, je er best wat aan kunt hebben. Je kan het best zo omdraaien dat je er wel wat aan hebt of in ieder geval er geen verlies door draait.

In mijn geval komt dat op een paar opties neer:

• Een optie zou kunnen zijn dat je al een ontwerp hebt wat perfect past bij de wedstrijd. Nou dan zeg ik: insturen! Wat heb je te verliezen?

• Ik heb vaak moeite om als zelfstandig ontwerper vanuit het niets iets te gaan ontwerpen: teveel vrijheid, alles kan, er zijn geen beperkingen. Dan kan zo’n wedstrijd uitkomst bieden: het geeft namelijk richting waardoor ik geïnspireerd raak. De wedstrijd is dan de aanleiding om te ontwerpen en als er niks uit komt heb ik alsnog een mooi product waarmee ik dan zelf verder kan.

• En dan heb je nog de laatste optie: gewoon omdat het zo’n leuke opdracht is of omdat het inspireert. Kunst om het Lijf is zoiets. Ik doe niks in die branche, heb die ambitie ook niet, ik heb er geen verstand van, verdien er niks mee, het kost alleen maar veel geld en tijd, maar ik vind het gewoon zo leuk om te doen en inspirerend dat al het voorgaande me allemaal geen klap uitmaakt.

Om die laatste reden heb ik onlangs ook meegedaan aan een designpitch, van Rauw ontwerp: Een illustratie voor T-shirts voor het Ronald Mcdonalds Kinderfonds. Gewoon, omdat ik dat een goed doel vind waar ik graag iets aan wil bijdragen.

Het ontwerp wordt gedrukt op T-shirts die worden verkocht via internet, tijdens sponsoracties, ziekenhuizen, Ronald McDonald huizen en misschien zelfs in de restaurants. De volledige opbrengst gaat natuurlijk naar het Ronald Mcdonald Kinderfonds.

Pitch of niet, nuttig of niet, kwalitatief of niet, voor zo’n opdracht doet dat er helemaal niet toe. En als je op die manier je pitches selecteert, dan is er volgens mij helemaal niets aan de hand.

*in het definitieve ontwerp wordt het puntje op de i nog vervangen door het hartje uit het logo van het RMK-fonds

Positieve energie

Terwijl ik werk aan een beetje kritische blogpost, weet ik dat er veel mensen mijn blog ook lezen om gewoon te zien hoe het met me gaat. En dan het liefst met melancholische verhalen over Querenta Y Tres, balancerend op de grens of het verhaal nog wel op mijn blog gepost moet worden.

Speciaal voor deze mensen een kleine update.

Het uitspreken van mijn vorige blogpost heeft geholpen. Natuurlijk las Marc het, die het meteen oppikte door me die dag mijn eerste les in Solidworks te geven. Inmiddels is de eerste versie van mijn kast in 3d getekend en ben ik bezig het programma ook op mijn laptop te installeren om zo thuis ook door te kunnen ermee.

Zelfs het phebisme waar ik het over had heeft gewerkt! Ik heb een baantje gevonden bij de leukste designwinkel in Utrecht: StrandWest. Per 1 mei ga ik daar beginnen en aangezien het kringloopatelier precies dan ophoud en de WWIK een maand later stopt kon de timing niet beter.

Behalve het phebisme heb ik meer van die rare kronkels over hoe mijn leven in elkaar zit. Teveel om op te noemen en (belangrijker) te zonde om te doen.

Ik heb bijvoorbeeld ook het idee dat de uitspraak ‘pech in de liefde, geluk in het spel’ eigenlijk ‘pech in de liefde, geluk in het werk’ moet zijn. Als twee dingen die in een soort cirkeldiagram om elkaar heen draaien. Soms heeft de liefde een groter aandeel waardoor het werk minder is en soms is het andersom het geval.

Mijn assistent-bedrijfsleider op mijn vorige baantje zei ooit heel mooi “ als je niet de luxe hebt om van je hobby je werk te maken, moet je maar van je werk je hobby maken”. Mooi vind ik dat: Het omdraaien van die uitspraken om het goeie uit het leven te halen. 

En net zoals mijn assistent-bedrijfsleider draai ik het ook gewoon om: als het niet goed gaat in de liefde, nou dan moet ik maar hard aan het werk! Anders klopt het cirkeldiagram niet natuurlijk. En je weet maar nooit wanneer de percentages liefde-werk zich weer omdraaien. En zo vervorm je iets wat je negatief zou kúnnen opvatten, tot iets waar je juist energie uit kunt halen. Elk excuus is een goed excuus om te knallen!