Balansdagje 2/2

Deel 2 • Het gevoel vasthouden (werken zonder internet)

Vorige week heb ik mezelf een dag verplicht te werken zonder laptop. Hoe me dat verging is te lezen in mij vorige post,  maar het kwam er op neer dat ik de werkspirit weer helemaal had teruggevonden. Het was echt heerlijk; in een trance raken en daardoor alles weer helder krijgen.

De vervolgstap was dat gevoel te blijven vasthouden. En daarvoor moest ik het huis uit merkte ik wel. Want alle mooie ideeën zag ik thuis wel op papier staan, maar ik voelde ze niet meer. Ik kon er ook niet vanuit gaan dat 1 dagje werken zonder computer ervoor zou zorgen dat ik meteen thuis zou kunnen werken natuurlijk.

Thuis werken zou dan ook een veel te grote stap zijn. De volgende, haalbare stap was aan het werk gaan met mijn laptop maar zonder internet. Een klein stapje verder. En vanuit daar zou ik nog weer een klein stapje verder kunnen gaan als het lukt. Maar lukt het niet, dan neem ik weer een stapje terug had ik bedacht. Gewoon doen wat werkt. 

Stap 2 dus. Ergens anders werken dan thuis. Met laptop, zonder internet.

Voordat ik een hele dag zou doen, vond ik het wel handig om ook af en toe eens een paar uur al zo te werken. Ik ging daarvoor op zoek naar een werkplek beschikbaar in de avonduurtjes. Alles zou prima zijn, zolang het maar niet thuis was. Ik had verwacht dat dat niet al te moeilijk zou zijn met al die freelancers, flexibele werktijden en behoeftes aan werkplekken tegenwoordig, maar zo makkelijk was het niet om die plek te vinden. Want hoewel Utrecht mooie werkplekken heeft, en leuke initiatieven met flexplekken, is er niks ‘s avonds open en overdag is voor mij gewoon geen optie.

Desperate als ik was, ben ik dan maar voor eventjes naar de (altijd met laptops gevulde) Coffee Company gegaan. Ik moest toch iets vinden waar ik aan de slag kon gaan. Het voelde als verraad naar mijn favo coffee tentje om koffie te drinken bij een ander, maar het was voor het goede doel. Ik ging immers niet gezellig sociaal doen en van koffie genieten, ik wilde gewoon aan het werk. En inderdaad het werkte direct. De werkspirit was meteen gevonden alsof het gewoon even geparkeerd stond, klaar om gebruikt te worden wanneer nodig. De koffie was er niet geweldig en de muziek al helemaal niet, het was de warmste dag van de week, er was bijna niemand, de tafel stond te ver van de bank en ik voelde me enorm bekeken, maar zelfs onder die omstandigheden werkte ik heerlijk.

Hoewel de website aangaf dat ze om 19.00 zouden sluiten, voelde ik me om 18.00 ook al wel heel erg bekeken doordat de tent nagenoeg leeg was. Dus na dat kleine (productieve) uurtje vertrok ik alweer. Tijd voor een andere plek. De bieb sloot, de andere koffietentjes waren net zo leeg en dus koos ik een parkje. Het was er verlaten en ik voelde me wederom bekeken door het tuig dat er rond hing. Maar net zoals in de koffietent was de werkspirit er nog steeds en werkte ik weer een uurtje vrij productief.

De rest van de week bleef zo: af en toe een dag waar ik weer lekker een paar uurtjes kon werken. Soms bij een vriend, soms in een koffietentje, maar allemaal productief en allemaal prima om er een (paar) uur te werken.

Nu ik wist dat ik het ook gewoon redde door het internet uit te zetten, besloot ik de maandag erop een héle dag in te plannen op de studio op die manier. Met laptop, zonder internet dus.

En zoals verwacht werkte het inderdaad voortreffelijk. Eindelijk een hele dag weer echt werken! Ik maakte af wat ik vorige week had uitgewerkt. Schreef de eerste blogpost (zonder te posten natuurlijk, want ik had geen internet), werkte aan een t-shirt als verjaardagscadeautje voor een vriend, en begon met visuals maken van de kast die ik vorige maand al had ontworpen.

Ook deel 2 beschouwde ik daarbij als geslaagd.

Als ik nou weer mijn werkspirit kwijt ben, ga ik gewoon weer een dagje balansen door mezelf te verplichten om met alleen een schetsboekje aan het werk te gaan. En dan raak ik vanzelf weer op het juiste pad. Daarna is vasthouden dus ook prima te doen, alles stapje voor stapje. Maar het is zeker niet alleen het einddoel waarvoor ik het doe, het is de reis zelf die net zo leuk is.